In Case (Camren)

Κεφαλαιο 1

NO ONE'S POV...

"Όχι ρε γαμωτο!" φώναξε η Camila στο τηλέφωνο της.

"Έλα Camila, ηρέμησε." προσπάθησε να την καθησυχάσει η κολλητής απο την άλλη γραμμή.

"Τι να ηρεμήσω ρε Ally; Δεν γίνετε αυτο!! Γιατί;" ειπε η Camila και άρχισε να σιγοκλαιει μόλις μπήκε στην τουαλέτα του σχολείου της "Γιατι αυτή; Γιατί ειναι εδω; Π-πως το έμαθε;" συνέχισε η Camila να παραμιλά ξεχνώντας τέλειος ότι στην άλλη γραμμή βρισκόταν η κολλητή και παιδική της φίλη. "Δ-δεν μπορεί... δεν γίνεται αυτο!" προσπάθησε να πείσει τον εαυτό της ότι όλο αυτο δεν ήταν αλήθεια ενω η ίδια ήξερε ότι σε λίγο θα πρέπει να βγει έξω και να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της.

"Camila, ακούμε!" ακούγοντας την ήρεμη φωνή της φίλης της η Camila προσπάθησε να συγκεντρωθεί στην Ally και το τι είχε να πει ώστε να μην την πιάσει κρίση πανικού. "Όλα θα πάνε καλά, Camila. Στο υπόσχομαι."

"Όχι, Ally! Όχι δεν ειναι έτσι! Τίποτα δεν ειναι καλά! 3 χρόνια ρε Ally... 3 γαμημενα χρόνια και να τη, πάλι την βρίσκω μπροστά μου." η Camila δεν εκλεγε πια αλλά τώρα η κολλητή της μπορούσε να διακρίνει ότι η φίλη της ήταν θυμωμένη.

"Μπορεί να ειναι κάποια σύμπτωση βρε παιδί μου" προσπάθησε η Ally να δώσει μια λογική εξήγηση.

"Με την Lauren Jauregui τίποτα δεν ειναι σύμπτωση." Αυτα ήταν τα τελευταία λόγια της πριν τερματίσει την κλήση με την Ally.

Όταν σταμάτησε να κοιτάει το κινητό της η Camila έκατσε μπροστά στον καθρέφτη και ενω αντίκριζε τον εαυτό της το μυαλό της ήταν άλλου. Σκεφτόταν όλα αυτα τα φρικτά χρόνια, γεμάτα μίσος και μιζέρια, που πέρασε εξαετίας ενος συγκεκριμένου κοριτσιού.

Σκουπίζοντας τα δάκρυα απο τα μάγουλα της και κοίταξε το κινητό της. 08:07 'τέλεια έχασα την πρώτη ώρα και έγινα και ρεζίλι' σκέφτηκε και πλησίασε την πόρτα ενω δεν έπαιρνε τα μάτια της απο το κινητό της. Δεν έκανε κάτι σημαντικό απλά κοιτούσε την ώρα.

Πριν προλάβει να τραβήξει την πόρτα κάποιος άλλος την έσπρωξε απο την άλλη πλευρά με αποτέλεσμα να πέσει πάνω στην Camila.

Η Camila κοίταξε πάλι το κινητό της 08:08 και η μέρα της πάει απο το κακό στο χειρότερο.

Έριξε το βλέμμα της στο άτομο που είχε πέσει πάνω της και ενω ετοιμάζονταν να αρχίσει να κατεβάζει χριστοπαναγιες έριξε μια καλύτερη μάτια στην κοπέλα που βρισκόταν μπροστά της. Τα μαύρα, μακριά μαλλιά της. Το λευκο της δέρμα που μόλις το έβλεπες πίστευες ότι αυτο το άτομο ειναι μια πορσελάνινη κούκλα και ότι αν ασκήσεις έστω λίγη παραπάνω δύναμη απ' ότι έπρεπε, θα έσπαγε. Αυτα τα μάτια που μπορούσες να χαθείς μέσα τους, πράσινα με ελάχιστο ίχνος κάστανου και αν αυτα τα μάτια τα έβλεπες στον ήλιο γινόντουσαν γαλάζια αλλά και μπλε. Η Camila θα μπορούσε να κάθεται και να παρατηρεί αυτα τα μάτια για ωρες... Ήταν αυτή! Η κοπέλα που η Camila ήθελε τόσο πολύ να αποφύγει. Η κοπέλα που της κατέστρεψε τα σπουδαιότερα χρόνια της ζωής της. Η κοπέλα που μισούσε μέχρι θανάτου...