Μια Απλη Φαν?

Κεφαλαιο 2

Εγω σκέφτηκα οτι θα επεσε για υπνο. Γιαυτό πήρα τι κινητό μ και μπήκα ινσταγκραμ. Ειδα οτι είχε αναιβασει μια Φότο και στα σχόλια έγραφε: " Αυτό το μυστηριο σ με τρελενει. Θέλω να ακούσω την φωνουλα σου και όχι να μιλάμε απο μακρια με μηνύματα. Εχω ερωτευτεί τα γαλάζια ματια σ. # σε αγαπάω Μαρίνα". Κατάλαβα οτι έλεγε για μένα. Μτ απο αυτό έπεσα για ύπνο. Αύριο Σάββατο! Γειιι! Την αλλη μέρα ξύπνησαν χαρούμενη γτ οι γονεις μ το απόγευμα θα πήγαιναν στην γιαγιά μ και εγώ θα εμενα μονη μ. Οταν σηκωθηκα ετοιμάστηκαν και πήγα ιππασία (ξέχασα να πω οτι ασχολούμαι με την ιππασία).

Το απόγευμα αποφάσισα να πάρω την κολλ μ τηλέφωνο να ερθει απο εδώ. Οταν ήρθε μιλαγαμε για διάφορα και γελαγαμε.

Κολλ: ρε συ απέναντι σ μένει ο Βαγγέλης Μυρωνας Κακουριωτης?!

Ε: Ναι

Κολλ: είσαι να πάμε να τον δουμε τρ που λείπουν οι γονεις σ?

Ε: ναι αλλά γρήγορα!

Κολλ: οκ

Βγήκαμε εξω και πήγαμε σπίτι τ. Μτ απο 10' βγήκε. Αφού χαιρέτησε, αγκάλιασε και εβγαλε σελφι με όλα τα κορίτσια το ίδιο και με την κολλ μ, ήρθε η σειρα μ.

Β: Μαρίνα?! Δεν πίστευα οτι θα σε δω απο κοντα!

Εγω δεν μιλαγα γτ ντρεπόμουν. Ενιωθα τα μάγουλα μ να γινονται κόκκινα.

Β: ρα Μαρίνα, μιλά μ. Θέλω να ακούσω την φωνουλα σ.

Ε: γ...γει...γεια Βαγγέλη.

Καταλαβε οτι ντρεπόμουν και γιαυτο με πείρε αγκαλια. Ναι απο εκείνες που σε κανουν να τα ξεχάσεις όλα.

Ξαφνικα ακούω μια γνωστή φωνη. Οχι αυτή! Μονο όχι αυτή!

Ακούω:

"Μαρίνα?! Τι κανεις εκεί?!" γυριζω και βλεπω την μητέρα μ...