BIRAKMA

4. SEN DE BENİ BİRAKMA

Annemin pesinden koşarken hemşire beni durdurdu."Anneni ameliyata alacağız biraz zor bir ameliyat olcak annen agir bir şok geçirmiş ve kendini agir derece de zarar vermiş kafasına sert bir darbe yapmış olacak ki kafatası zarar görmüş onun için zor bir ameliyat geçirecek ama çok güçlü bir kadın kaç gündür verilen ilaç tedavilerine olumlu cevap veriyor ama bu bizim için yeterli bir sonuç değil size onerim her şeye hazırlıklı olmanız." dedi. Ben o an yıkıldım annem niye kendine boyle bir şey yapsın ki aklım almıyor bazı şeyleri . Bağırmak istiyorum . Sinirimi birşeylerden çıkarmak istiyorum . Annem biran önce iyilessin istiyorum . Benim daha universiteyi kazandığımi görmedi , ben sinavdayken beni daha heyecanla beklemedi , benim onunla çok hayalim vardı yarim kalmaması lazim ben inanıyorum yarim kalmicak benim annem kalkacak o yataktan .
Ameliyatdan çıkmıştı ve doktorlar onu odaya alıyorlardı . Ben de daha iyi olmuştum . En azından sakinlesmistim . Odaya girilmesine izin vermedikleri için giremiyordum ama camdan bakıyordum . Daha iyiydi bu belli oluyordu . Artik doktorlar sadece kontrol amaçlı odaya giriyorlardı . Daha çok hemşireler vardı . Doktor ger fırsatta annemin iyi olduğunu benim okuluma gitmemi söylüyorlardı . Sonra kaç gündür göremediğim kardeşim aklıma geldi ve telefonumdan evi aradım . Seda telefonu açtı . "Rüya hanim anneniz nasıl oldu iyileşmiştir umarım kardeşiniz Yağız bey annemi istiyorum diye tutturdu hic durmuyor ve okuluna da gitmiyor "dedi . "Tamam sakin ol Seda annem daha iyi ben de bugün öğleden sonra gelicem eve sen biraz daha oyala yağızı" dedim . Ve telefonu kapattım . Kaç gündür telefonum kapalıydı hic açmamıştım . Birçok kişiden mesaj vardı . Herkes geçmiş olsun yazmıştı . Ama sadece bir kişi geçmiş olsun dan farklı şeyler yazmıştı . O kişi tabi ki de Uzay'di . Bu kadar zaman sonra niye karşıma çıktı ki . Bu kadar derdimin arasında bir de onunla ugrasiyordum . Aslında ben ona ilk çıkmaya başladığımız zaman çok âşıktım çok seviyordum . Ayrılacağımiz aklıma gelmezdi ama olmadı iste . Aslında iyi çocuktur ama başka birilerini de bulabilir en azından . Sonra mesajın üstüne tıkladım .

Gönderen : Uzay
Mesaj : seni çok özledim lütfen affet beni en azından bir sans ver . Bu arada annenin hastanede olduğunu ve durumunun kotu olduğunu öğrendim geçmiş olsun SENİ SEVİYORUM ....

Mesaji okuduk dan sonra off çektim ama nasıl ona odaklanmissam yanıma gelen Elif , Tuana , Buse ve Dorugu görmemişim . Buse ve dorukdan bahsetmeyi unutmusum . Onlarla 10 yildir kardeş gibiyiz . Benim sayemde sevgili oldular . Ve simdi çok mutlular birbirlerini çok seviyorlar . "Selam gençler "dedim . Eskiden çok bağırırdım bunu söylerken ama simdi hic de öyle olmuyor sesim bile zor çıkıyor . Dördü de yanıma gelip oturdular . "Ben size su alayim"dedi ve yanımızdan Doruk ayrıldı . Kızlar bana teselli vermeye çalışıyordu ama ben onları duymuyordum bile sadece annem aklımdaydı . "Üzme artik kardeşim kendini Handan teyzeyi tanırız hepimiz çok güçlüdür o herşeyin üstesinden gelir merak etme sen helak ettin kendini seni boyle görse kesin döverdi seni " Elifin bu konuşması rahatlatmıştı beni . Duvara yaslanarak bizi izleyen Doruk lafa girdi "Handan teyze görmesin o zaman beni seni okula goturemedigimiz duysa en basta bana kızar "dedi. Annem beni hep doruğa emanet eder ne zaman bir yere gitsek . "Ben eve gidicem 1 saate kalmaz dönerim siz burda olun annemi yalniz bırakmayın"dedim ve yanlarından ayrıldım . Direk spor salonuna gittim . Kimse yok diye düşünüyordum ama malesef içerden sesler geliyordu aslında sevinmiştim çünkü burası öyle spor aletlerinin olduğu bir yer değildir . Sadece kum torbası var burda . Ve yerde minderler burda müsabakalar yapılır . Ben de hic cesaret edememiştim . Ama bugün bende onlar gibi müsabaka yapacam . Arkadaşlarım görseler bi daha yüzüme bakmazlar bile belki çünkü çok tehlikeli ama belki kendime gelirim .......