SARMAŞIK

1-BÖLÜM: SARMAŞIK

Anlatamıyorum.

Kendimi yok olmuş gibi hissediyorum.
Her şey anlamsız geliyor,hiç bir şey yolunda değil daha ne kadar bu oyunu oynayacağımı bilmiyorum. En kısa zamanda bitirmem lazım.

Her şeyin bir sonu var bununda olması gerek.

Düşünmek, düşünmek, düşünmek...

Sonu olmayan tek eylem. Bir şeylerin değişmesi lazım bunun farkındayım ama ne zaman yapacağımı bilmiyorum. Buda hayatımda ikinci çelişkiyi oluşturuyor. Bu noktaya insan nasıl gelir diye merak ediyorsunuz.
Bunu nasıl anlatacağımı bilmiyorum.
Daha doğrusu hangisinden başlayacağımı bilmiyorum. O kadar çok şey yaşadım ki hangisini anlata bilirim.

Mesela;

Annemin hiç bir şey bilmeyen küçük kızı değilim artık. Belki de onlardan bile büyüğüm ve olgun artık her şeyin siyah olduğunu biliyorum.

Ve sevmenin artık ne kadar menfaatleştiğini

Artık öyle bir hal alıyorum ki kelimelerim ben farkında olmadan aklımdan kayıp gidiyor.
Devamlı bir şeyler yazmak istiyorum.her şey üzerine ama aklımdakileri tam anlamıyla yazamıyorum.belki çekingenlik belkide çevremdekilerin bana başka dünyadan gelmiş gibi bakmalarından dolayı...

Birde şu durum var:
Aklımdan geçenleri yazdığım zaman kendimi eksik hissediyorum.bana ait olan her şeyin dış aktarımı gibi savunmasız
Bende kalanlar beni ben yapanlar kaybolmuş gibi her şeyi söylemek mümkün

Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum hissediyorum;

ANLATAMIYORUM...

Gökyüzüne bakıp düşünüyorum mavi,pembe hayaller nasıl kurulur diye ama benim kurduğum tüm hayaller önce gri sonrada siyah oluyor. Ben mi bilmiyorum hayal kurmayı yoksa öylemi hissetiriyor.
Beni bu ruhum anlayamıyorum..!

***

Sizleri seviyorum canlar YB ile karşılaşmak üzere öpüldünüz... :)