SARMAŞIK

3-BÖLÜM: EGO YIĞINI (^_−)

Multimedya: Ekaterina Normalnaya -MİRA KAYA

Ay bu çocuk tam bir ego yığını, ukalanın tekiydi. Ben bu çocuğa yardım falan edemezdim. Ah ben nasıl bir komşu ziyaretin deydim böyle, of anne of nasıl  kabul ettim buraya gelmeyi ben  sinirlerim bozulmuştu.
Bana küçümser bir şekilde bakmıştı. Ve bu benim sinirlerimi alt üst etmişti . Ama ben bunu o p*çin yanına bırakmazdım.

Hemen şapşal tavrımı değiştirip aşağıya indim.
Annemler aşağıda muhabbet ediyorlardı.
Yanlarına gidip oturdum.

Annem
" Biz de tam senden bahsediyorduk kızım."

Acaba annem benim hakkımda hangi konudan bahsediyor olabilirdi ki?
Anneme anlamaz bakışları atarken aklımda Defne ablanın ukala oğlu vardı. Gözlerimle evi tarıyordum. Ama hiç bir yerde görünmüyordu. Neden düşündüğümü ben de bilmiyordum.

Defne abla

" Miracım benim senden bir ricam olacaktı ?"

Mira

" Tabi ne hakkında ?"

Defne abla yutkunup bana baktı. ben de aynı şekilde Defne ablaya bakıyordum.

Defne abla

" Miracım biz annenle yarın akşam ailecek bir yemek düzenlemeyi düşünüyorduk ama benim oğlum Emir'in de katılmasını istiyorum. Ama katılmak istemeyecektir büyük ihtimal bunun için bize yardımcı olur musun?"

Aslında benim yardımcı olacağım bir konu değildi. Çünkü ben kimseyi ikna edemezdim. Sadece arkadaşım Kumsal hariç, çünkü onunla farklı bir arkadaşlığımız vardı. Çünkü Kumsal benim kardeşim gibiydi.

Ama bu çocuk benim anlaşacağım gibi biri değildi. Tam bir Ego yığınıydı yani Defne abla gibi kibar birinden böyle bir idiot nasıl olur anlamıyordum. ben şimdi ne diyecektim, Defne ablaya hayır desem annem zaten buna izin vermeyecekti. Şuan bile bana nasıl'da bakıyordu Annem. gözlerini kocaman büyütmüş evet demem için bekliyordu.

Mira

" Yani benim oğlunuz Emirle bir arkadaşlığım bile yok ki nasıl ikna edebilirim."

Annem defne abladan önce konuya girip

Annem

" Kızım böylece tanışmış olursunuz işte değil mi Defne ?"

Allahım benim ne türden bir annem vardı böyle ! kızını tanımadan bilmeden herkes le tanıştırıyordu. yani belki çocuk Sadistin biriydi. tanımıyorsun bile anne bu annemin ne tür den bir çıkarı vardı ki böyle üzerime geliyordu. Anlamıyorum

Defne abla

"kızım bizde senin yardım edebileceğini düşünmüştük bize yardım edemez misin ?

ben nasıl yardım edeceğimi gerçekten şaşırmıştım. ne yapmam gerekiyordu ki ?

Defne abla

"Emir yukarıda odasında bir çıkıp konuş istersen?"

ya ben daha demin bu çocukla kavga etmemiş miydim. Şimdi ne diyecektim ki ? bence saçmalık ama annem gözleriyle yukarıyı gösteriyordu şimdi gitmezsem annemle uğraşacaktım. En iyisi yukarı çıkıp bir konuşmak eğer terslerse ben de terslerdim.

Ağır bir şekilde koltuktan kalkıp merdivenlere doğru yürümeye başladım.

merdivenleri çıkıp Emir'in odasını arıyordum.

deminden gitdiğim lavobonun o tarafda ki kolidora girip aramaya başladım, ama evleri gerçekten fazlasıyla büyüktü. odaların kapıları aynıydı ama bir tane kapı farklıydı. Siyahtı bu kapının siyah olması dikkatini çekmişti çünkü bizim evdeki kapılardan sadece benim odamın kapısı maviydi.belki bu evde de Emir idiotunun ki farklıdır diyerek kapıya yaklaştım. kapının kolunu tutmuştum ki kapı kolu aşağı indirilip açıldı. ve burnum bir gövdeye çarpmıştı. kafamı yavaşca kaldırıp baktığımda karşımdaki Emirdi. bu idiotla fazla çarpışıyordum yani iki tanışma anımızda da çarpışarak olmuştu. Tabi ikisine de tanışmak denilirse ben Emire bakarken fazla yakın olduğumuzu düşünerek bir iki adım geriledim.