Kız, Kadın ve Erkek

Birinin oğlu evlenmek istiyormuş. Çocuk boşanmışmış, bir çocuğu varmışmış ama daha gençmişmiş.

KIZ arıyorlarmış bu çocuk için, aşağısını* ailenin ve çocuğun midesi kaldırmazmış...

...

Kız.

Kız, bakire demek bizim dilimizde (hatta TDK sözlüğüne bakarsanız orada dahi "kız''ın bakire anlamına da geldiğini görürsünüz); kadın ise kullanılmış demek, ikinci el mal demek, bunu kim alsın demek (kadının da ''evlenmiş kız" anlamı vardır TDK sözlüğünde)...

Olayın şu anda trajikomik olan tarafı ise, ailenin bu konu hakkında konuşurken "ama" dahi demeyişi. Yani "Bizim oğlumuz bakir değil AMA biz bakire arıyoruz." demiyor aile. Ne gerek var canım? Normali bu, kabul göreni bu, gözü körolasıca iğrenç kültürümüzün öğrettiği bu. Erkek hep en körpeyi, en tazeyi, en el değmemişi, en genci hakeder(halkın söylemleri, benim değil. Evet, bakire olmayan ölsün, halkımıza göre.)

Bir de bu bahsettiğim aile güya dindar... Sanırım peygamber efendimizin kendinden yaşça büyük bir KADIN ile evlendiğini bilmiyorlar.

Öyle de güzel biliyorlar ki! Senden benden daha çok. Ama misojinist işte. İşine geldiği gibi kullanıyor ideolojiyi, dini. Kadına zarar vermekse amaç, sal testosteronu Kur'an'ın üstüne.

Başka muhabbetlerin içinde ise kadınları birbirlerinin söylemlerini düzeltirken buluyorum: "Yok yok, kadınmış. Evlenmiş boşanmış.", "Kadın o, kız değil."...

Kadınların değerinin kızlık zarıyla değerlendirildiği bir ülke değil; bir dünyada yaşıyoruz.

Hiç bir erkek hakkında duydunuz mu: "Erkek miymiş, adam mıymış?" dendiğini?

Aynen öyle!

Şöyle düşünün, tanıdığınız yeni boşanmış bir bayan var bir çocuk sahibi ve genç bakir bir erkek ile evlenmek istiyor, ne derdiniz bu kadın için? Çevrenizdekiler bu kadına ne gözle bakarlardı? Ne tür hakaretler ederlerdi? Nasıl iğrenç sıfatlar getirirlerdi isminin başına?

Ne yaptı bu kadın? Tercihleri kime zarar verdi? Niye bırakalım da mutlu olmasın bu kadın çocuğu ve eşiyle? Niye bir başkasının tercihleri üzerine bu kadar kafa yoruyoruz?

Diyelim genç, bakir bir çocuk evlenmek istedi bu kadınla, bize ne? Niye üzerlerinde iğrenç anlamsız bir baskı kurup mutlu olmalarını engelliyoruz? Niye bu kadın bekaretini kaybetti diye, bir şekilde bir grup insandan aşağı görülüyor? Proses bu değil mi zaten? Hayat bu değil mi? Biriyle birlikte olursun ve bekaret kaybolur (Bekareti kaybetmek. Başka bir karşılığı var mı bu söz öbeğinin?). Kadıncağız nikahını da kıydırmış, evlenmiş, gerizekalı topluma karşı görevini yerine de getirmiş. Daha ne istiyorsunuz? Namuslu değil mi bu kadın sizin kitabınızda? Daha ne istiyorsunuz?!

Niye onca sorunumuz varken insanların huzurlarını böyle anlamsız şeylerle kaçırıyoruz? Niye kadınlar hep anlamsız acılar çekmek zorunda?

Ya tecavüze uğrayan? Hadi bilinçli olarak bekaretini kaybedenleri boşverin, ya tecavüze uğrayanların yeri? Evet, onların bu toplumda yeri yok. Hatta o bakir olmayan ve çocuklu oğluna kız arayan aile dahi istemez o bekaretini bir canavara kaybeden kızı. Çünkü biz her ne kadar mağdurun yanında olmaya meraklı, yapay duyarlı, cahil, kısmen salak bir millet olsak da, nedense tecavüze uğrayandan nefret ediyoruz. Çünkü tecavüz, ona uğrayanın suçu, değil mi?

Biriyle birlikte olmuş bir kızı bir bakireden ayıran şeyi söyleyeyim size: hiçbir şey! Kızlık zarını kaybetmiş bir kızın insani, cinsi değerinden bir şey kaybolmuş değildir. Bunu bir aklımıza soksak hiç fena olmayacak. Ama zor işte. Yüzyılların kirli algısı bu başımızdaki bela.

Bekaret konusunda bu kadar takıntılıysanız, lütfen en azından adil olun, değerli ve tatlı toplum üyeleri. Erkek çocuklarınızı "heyt koçum" diye kızlara yollarken, kızlarınıza: "Kızlık zarın olmadan bir hiçsin." demeyin.

Diy mi ama? Haksız mıyım?

En acısı da kadınların bu algının bir parçası olması. Kadınların kadınlar üzerinde bu baskıyı kurması. Ah kadınlar, ah dostlarım. Biz birbirimize destek olmazsak, kim olacak?

*aşağısı: Aile direkt bu şekilde dile getirmiyor ama söyledikleriyle direkt olarak bunu ifade ediyor.

Kapak Fotoğrafı: Mother with Child, Otto Dix