KALBİME DOKUN

2.BÖLÜM

Ağzımdaki duman bir kez daha firar etti. Dursa bir ömür hapsederdim onu içimde. Ama o da gidiyordu. Bir sigara dumanı bile bana sadık kalamıyordu. Ki bunu yapması için Eray'ı seçmiştim. Pişman mıydım? Evet. Peki neden? Bilmiyorum, sadece pişmandım.

Sigaramdan bir nefes daha çekip söndürdüm. Ağlamıyordum. Ağlayamıyordum. Belki de değmeyeceğini biliyordum. Sevmiyordu işte, uzatmaya gerek yoktu.

Bir sigara daha çıkardım paketten. 17 yaşıma basmıştım bugün. Ne acı ama dimi 16 yaşında alkole başvurmuştum. Neden mi? Babam olacak herif yüzünden. Sevmiyordu beni. Umursamıyordu. Bende arkadaşlarıma uydum. Başımı belaya sokarsam beni önemser sandım ve bu alkol bokuna bağımlı oldum. Ve şuan sigaram ve içkimdi dostum.

Saat 7 civarıydı ve ben sabahın köründe kayalıklarda tek başıma sigara içiyordum. Elimde olsa, zamanı geri alabilsem 8 yaşıma dönmek isterdim. O zaman masumdum. Sigaram içkim küfrüm sevgim hiçbir şeyim yoktu. Tek günahım abimle kavga etmemdi.

Bu sigarayı da bitirip söndürdüm. Ardından bir tane daha yaktım. Sigarayı ağzıma götürdüm ve bir nefes aldım. Gözlerim ilerde sigara içen çocuğa takıldı. Tanıdık geliyordu bana. Sanki benim için önemli biri gibi geliyordu.

Birkaç nefes sonra biten sigaramı söndürdüm. Bir sigara daha yakacaktım ki boş paketle karşılaştım. Sigaram bitmişti halbuki buraya gelirken almıştım bu paketi.

Az ilerdeki çocuktan isteyebilirdim ya da marketten alabilirdim. Ceplerimi karıştırdım. Fakat sigara alacak para yoktu 6 lira vardı ve 6 liraya sigara yoktu bu markette. Son çare çocuktan istemekti.

Yavaş adımlarla yanına gittim. Beni görünce gerildi ilk. Sonra kafasını başka tarafa çevirdi. Benim başında beklediğimi görünce gözlerini gözlerime çıkardı. Gözlerinin etrafı kıpkırmızıydı. Ağlamıştı sanki.

"Bi dal versene?" dedim konuya bodoslama atlayarak. Hiç kibar değildim.

Sigara paketini çıkarıp bana verdi. Şasırmıştım. Sigarayı tıpkı yılların tiryakisi gibi içiyordu ama bana paket vermişti. Hemde Malbora.

"Otursana?" dedi. Şaşkınlığım biraz daha arttığında tekrar konuştu. "Korkma yemem. Sadece dertleşmek istiyorum."

Hiç düşünmeden oturdum yanına ve paketten bir sigara çıkarıp yaktım. Ardından bir nefes çekip içime çocuğa dinliyorum bakışı attım.

"Biri var. Çok seviyorum. Bilmiyor. Söyleyemiyorum. O beni tanımıyor. Ama ben onu ondan daha iyi tanıyorum. Bana bir kere gülmesi için cinayet bile işleyebilirim. Ama dedim ya tanımıyor beni. Tanısada sevmez zaten. Başkasını seviyor. 3 yıl oldu be! Gidemiyorum dokunamıyorum ona. Gözlerine bakamıyorum. Sevdiği çocuksa hiç durmadan üzüyor. Benim gözlerine bakmaya bile kıyamadığıma her gün paketler bitirtiyor." dedi ve gözyaşlarını sildi. Anlamsızca suçlu hissetmişim kendimi. Bana mesaj atan çocukta bunun gibiydi. Belkide daha çok seviyordu. "Senin hikayen ne. Bu saatte burada paket bitirecek kadar." dedi ve ağlamaktan kızaran gözlerine tezat sıcacık gülümsemesiyle.

"Biri var. Ama ben hala sevdiğime emin değilim. Yani kabullendim beni sevmediğini. Ve ilk günki gibi acımıyor canım. Belki de sadece sevdiğimi zanettim. Güzel günlerimiz aklıma gelince sevildiğimi hissediyorum. Fakat beni terk edişi bütün güzel anıları siliyor." dedim. Ağlamıyordum onun aksine. Bu bir gelişmeydi benim için. "Sen anlat senin durum daha vahim."

Ona baktım bir süre. Kusursuz yüz hatlarına sahipti. Elmacık kemikleri çıkıktı biraz ve dudakları dolgundu. Burnu güzel bir biçimdeydi bir erkeğe göre yüzü fazla güzeldi. Ayrıca çene kemiği vardı ve benim ona zaafım vardı. Bunları düşünürken yüzümde bir tebessüm vardı. Nedenini bilmiyorum ama onun yanında olmak hoşuma gitmişti.