Devil Beside Me[ON-EDIT]

DBM 10

Lyza's POV

Inaayos ko na ang gamit namin habang hinihintay ko si Darren sa suite namin... Two days lang naman ang stay namin dito sa resort eh.

"kuya pakilagay na sa kotse namin at pakisabi naman sa pamilya namin na na aalis na kami. " pakiusap ko sa isa sa mga tauhan ni Darren atsaka binigay ang luggage namin.

"Opo Ma'am... " sagot ni kuyang body guard saka umalis

Ilang minuto pa ang nakalipas ng dumating si Darren naka simangot nanaman ako naman nakaupo lang sa dulo ng kama.

"Why did you not inform me.?"tipid nyang tanong sakin habang nakakatitig sa mata ko.

I know what he mean by that.. Yumuko ako i bit my lowerlip. "Eh... kase may nangyari natamaan ako ng bola ayun knock out ako buong gabi. "
"Tsk. Why are you going alone when infact there are a lot of crew who are following you. " iritado nyang sabi.

Ewan ko ba bat feeling ko galit na worried to. Eh wala naman syang pake.

I look up to him "H-hon kase gusto ko ng privacy at gusto ko mag enjoy ng wala sila. "

i heard him curse. "stop it... You just want to flirt with those men outside. What should i expect right?? " he turned his back and head out.

Agad ko naman sya sinundan palabas ng maabutan ko yung mga crew nasa labas.

"You are all fired! get your face out of my sight. " sabi niya habang naglalakad.

He doesn't even care at all. The men just gasp and disappointedly walked out. I sigh as i walk behind him. Yan sya eh Ruthless walang awa.
.
.
.
.
.
.

We arrive home safely and silently walang imikan. My family went to their house same sa pamilya ni Darren.

Nakakapagod ang biyahe inabot kame ng gabi. At itong si Darren ay diretsong umakyat patungo sa kanyang kwarto.

I let the maids take my luggages then i went to the kitchen para ipagluto ang prinsipe ng dinner.

Butihing asawa ako eh kahit pagod ako i need to feed my so-called-husband. psh...

Tinulungan ako ni manang Fe maghain saka ako umakyat para katukin ang kanyang kwarto.

"Darren?? kakain na. "

Ilang sigundo lang ang lumabas na siya nakapagpalit na rin sya ng pajama at plain blue long sleeves.

"I dont want to eat. " mahinahon nyang sabi.

"Darren galit kapa rin ba? " i look at him sadly.

"Doesn't matter I'm tired so dont even bother to disturb me. " at sinara nya ang pinto.

I heave a heavy sigh as i went to my room. Nawalan na rin ako ng gana kumain.

**next day**

I already prepared his clothes para sa work naghain na rin ako ng breakfast. I was waiting for him ng bumaba na sya he was struggling with his necktie.

May kahinaan pala din ang isang tulad niya. Lumapit ako sakanya.

"Let me do it. "suggest ko sakanya.

"No. i can do it " he said while focusing in his tie.

I waited for him sa kitchen at ilang sandali lang ay nakarating na siya para mag almusal.

We ate silently ng mapansin kong mali ang pagtali nya sa kurbata nya.

"Darren uuwi ka ba mamayang lunch? " basag ko ng katahimikan.