BIRAKTIĞIN YERDEYİM

Bölüm 2

Resimdeki ''NAZ ''

Alarm çalıyordu. Ama umrumda degildi. Çünkü uyumak istiyorum , bir daha uyanmamak için. Tıpkı onun gibi.

Ablam nöbete gitmişti. Ev bana kalmıştı. Kahvaltı yapmadan evden çıktım. Kahvaltı yapmaktan nefret ediyorum çünkü. Bugün pazar günü, yarın okulumun ilk günü. Ah, üniversite demeliydim değil mi? Sanki daha havalı gibi.
Doktorumun yanına gidiyorum. Onun bana aldığı elbiseyi giydim. Ve yola koyuldum. Aslında taksi çağırsam daha iyi olurdu. Ama yürümek daha iyi gelir. Uzun bir yürüyüşten sonra gelmiştim. Onu çok özledim. Karşısına geçtiğimde heyecanlanmıştım. İlk gördüğüm zamandaki gibi.
--Merhaba. Ben geldim canımın içi. İstanbul hukuku kazandım. Sana verdiğim sözleri gerçekleştirmeme az kaldı. Onlar cezalarını görecek bitanem. Dün katillerimizi gördüm. Hiçbir şey yapamadım. Aklıma o gün geldi. Hayallerimizin sonlandığı gün. Ne yapacağım Efe ? Tek başıma çok zor , çık şu yerin altından , ben buradayım Naz de!

Hıçkırıklarım bana eşlik ediyordu. Dayanamıyorum. Onsuzluğa. Korkuyorum, tek başıma onlara karşı koyamamaktan. Sanırım gitmem gerek. 4 saattir buradayım. Hoşçakal Efe'm. Yine geleceğim, ama diğer gelişimde intikamımı almış olarak geleceğim.

Taksiye binmeyi tercih ettim.Çünkü yürümek için enerjimi yitirmiş bir vaziyetteyim.Yol boyunca insanları izledim. Hepsini dışarıdan izlerken o kadar normal ve masum duruyorlar ki. Ama içlerinde kendi dünyaları var. Kimsenin göremediği yalnızca onlara ait olan bir dünya.

Düşüncelerimin arasından taksinin durmasıyla sıyrıldım. Kapının önüne geldim ve zile bastım. Ama ablam çıkmamıştı derken, tabii ya bugün nöbetteydi sister. Offff ne salağım ben ya daha dün demişti.

Neyse eve girdim. Yemeğimi yedim. Ve şimdi de yatağımda yarının hayalleri veya gerçekleride olabilir, kuruyorum işte. Acaba ne tür insanlarla karşılaşacaktım ? Sevmediğim kız tipi var mıdır ki?Tabii ki vardır. Lisedeki hocam sınıfın , hayatın , hatta bulunduğumuz her ortamın elma ağacına benzediğini söylemişti. İçinde kurtlusu, çürüğü, sağlam olanları vardır demişti. Bakalım benim karşıma hangisi çıkacaktı ?

Okula yaklaştıkça kalbimin atışlarını resmen kulaklarımda hissediyorum. Taksiye ücretini ödeyip , teşekkür edip indim. Oh my God tam da deme sırasıydı. Karşımda gördüğüm yer fevkaledeninde ötesindeydi. Neyse bu şaşırmamı veya hayranlığımı daha devam ettirirsem insanlar görmemiş damgası vuracak. Sakin ol Naz ve yürümeye başla. Haydi kızım. Allah'ım ben neler diyorum böyle. Allah'tan yalnızca iç sesimi ben duyuyorum. Yoksa çok kötü bir dünya olurdu. Daha doğrusu kendi dünyamı kaybederdim. Neyse ki bilim adamları iç sesi okuma vb. şeyler bulmamış, bulmazlarda inşallah.

Bugün hava yağmurlu olduğu için ben de gökyüzündeki karalığı üstüme geçirdim. Siyah pantolonum, ceketim, çantam, ayakkabım ve siyahların arasında ablamın bana aldığı beyaz gömleği giymiştim. Etrafı göz ucuyla izliyordum ve tabii bazı insanlarıda. İnsanları izlemeyi sevdiğimi söylemiş miydim? Şemsiyem şuan da yakalanma olasılığımı düşürüyordu. İyi ki yağmur yağıyor.

Kampüsü görünce duraksadım. Üstünde hukuk fakültesi yazıyordu. Az kaldı Efe'm. İntikamımızı alacağım. Onlara gün yüzü göstermeyeceğim, şu mesleği elime alayım. İşte o zaman kaçacak delik bile bulamayacaksınız katil herifler. Senin yarım bıraktığın okulu ben tamamlayacağım Efe. Sana söz veriyorum.