The Badboy's game: Haat, Liefde of toch de dood

Hfdst 19.

Hoe eng ik het ook vind ik loop samen met Cameron naar buiten.

Cameron draait me om en kust me ik schrok en zette een stap achteruit 'Cameron alsjeblieft niet doen' hij kijkt me aan 'maar ik vind je leuk' 'je gaat zondag weer naar huis ik kan geen lange afstandrelatie aan' Cameron kijkt langs me heen en ziet ze nog steeds staan 'ik snap het, het geeft niet ik zou het ook niet kunnen, ik moet gaan ik heb nog met men vrienden afgesproken' zegt Cameron als hij weg loopt zonder gedag te zeggen ik krijg tranen in men ogen.

Ik voel een hand op men arm en kijk om 'hè gaat het wel' fluistert Carmen ik schud nee en barst in huilen uit 'ssssht het komt goed' zegt Carmen 'waarom zijn jullie nu al terug' vraag ik door het snikken heen 'Dioni en Sam hebben ruzie gehad en ik was kwaad op Dioni en wilde naar huis toe' ik kijk langs Carmen heen en zie Dioni op ons afkomen lopen met Sam achter hem aan.

'De volgende keer vermoord ik je' sis ik naar Dioni 'hoe kon je naar het ziekenhuis bellen om Kaj te laten ontslaan ben je verdomme gek geworden' gil ik kwaad oh nee wacht ik moest me rustig houden van de cardioloog nou mega gefaald dus..

'Ik wilde niet dat hij je nog zou behandelen' zegt Dioni kwaad 'Kaj en Sam hebben men leven gered en jij stond alleen maar ruzie met Kaj te maken toen hij met Eva aan het praten was vind je dat normaal dan mij te helpen' vraag ik zacht 'Sam hielp je al dus waarom moet ik je dan komen helpen' zegt Dioni.

'Kill stop der mee je schiet hier niets mee op' zegt Sam die mij aan kijkt 'dank je Sam voor alles' hij pakt me vast ik klamp me tegen Sam aan die me niet los laat 'ssssht babygirl het komt goed, Dioni je hebt net zoveel schuld als ik dat ik Raven links liet liggen het is jouw zusje je kan haar toch niet in de steek laten' zegt Sam.

'Ik laat niemand in de steek ze is zelf wegegaan Sam' zei Dioni deze keer werd Carmen pissig 'als jij niet beter voor je zusje gaat zorgen dan ben je echt de vreselijkste broer ooit voor een meisje' zei Carmen kwaad.

Dioni zei niets ik stond nog steeds tegen Sam aan ik wilde hem niet los laten hoe moeilijk ik het ook vond 'Raven gaat het weer' fluisterde Sam 'Sam wil je me alsjeblieft vasthouden' vroeg ik zacht hij pakte me steviger vast en gaf een kus op mijn haren ik stopte mijn vingers in zijn kontzak 'je mag me niet verleiden Raven' fluisterde Sam heel zacht 'ik doe niets' zei ik zacht al voelde ik mijn hart wel sneller slaan ik duwde me snel bij Sam vandaan die me verbaast aan keek.

'Zal ik je naar huis brengen' vroeg Sam ik knikte ja ik gaf Carmen een knuffel en gaf mijn scootersleutels aan Dioni en liep met Sam weg 'yo bro wees lief voor men zusje' riep Dioni.

Sam stopte met lopen toen we voor zijn auto stil stonden hij duwde me zachtjes tegen de autodeur aan en kwam tegen me aan staan.

'Het spijt me zo' zei Sam zacht en kuste me in men nek en maakte een spoor van kusjes langs mijn kaak heen en kwam bij mijn lippen waar hij me gretig kuste Sam duwde zijn handen onder mijn kont en duwde me een beetje omhoog zodat ik mijn benen om zijn heupen kon doen zo kuste we een tijdje.

Sam ik uhm ik ben verliefd' Sam keek me aan 'verliefd toch niet op die gozer die eerst bij je stond die je ineens zoende' vroeg Sam kwaad ik schudde men hoofd ik tikte tegen zijn neus aan 'ik ben verliefd op jou' zei ik zacht Sam begon te grijnzen.

'Je kan beter niet verliefd op me zijn Raven' zei Sam ineens 'breng me maar naar huis Sam' zei ik toen ik hem bij me vandaan duwde hij trok de deur open en bracht me naar mijn ouderlijk huis dat was ook gelijk de laatste keer dat ik hem zag voor dat ik geopereerd moest worden.

Ik lag in het ziekenhuis bed Carmen zat naast me Dioni was met Kaj aan het praten.

'Raven waarom vertelde je aan Sam dat je verliefd was' ik facepalmde mezelf ik voelde me zo dom hoe had ik dat tegen Sam kunnen zeggen gelukkig was Dioni er wel weer voor me 'Raven' ik schrok van Carmen haar stem 'ik weet het niet ik voel me gewoon goed bij Sam maar blijkbaar mocht het niet zo zijn' fluisterde ik bijna onverstaanbaar maar Carmen had me wel gehoord.

'Ok ik ga je mee nemen Raven, over anderhalf uur ben je terug' zei Kaj Dioni keek me bezorgt aan 'het komt goed zusje' Dioni gaf me een kus op men voorhoofd Carmen gaf me een knuffel Cameron had ik ook niet meer gezien of iets van gehoord..

Ik legde men hoofd op het kussen neer ik voelde me angstig Kaj rolde het bed uit de kamer vandaan met nog een verpleegster tot ik ineens Sam zijn stem hoorde 'Kaj wacht even' Sam kwam er aan gelopen en pakte mijn hand vast 'ik wil je iets vragen als je onder het mes vandaan komt' zei Sam zacht.

Ik keek Sam aan en er rolde een traan over mijn wang heen hij veegde hem weg en gaf me een kus op mijn lippen 'don't forget babe dat ik vlakbij je ben' zei Sam toen Kaj het bed verder rolde naar de chirurgische afdeling...

Ok Cameron is gone sorry dat het ineens zo snel gaat maar ik wil dat Raven beter word en wat zou Sam willen vragen.

💋💋💋💋