Si Karina...(FINISHED)

[4]

[4]

-Ms_Cherry 

>Airuu<

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Nabigla ako sa sinabi ni Lolo. 

"S-Sino po ang salarin..?" -Ako.

...

Bigla na lamang hinimatay si Lolo pagkatapos nun. At wala kaming nagawa kung di umuwi na lamang dahil nag-aalala na ang family ko. 

"Thank you ulit Bethany," Sabi ko habang hinahatid nya ako sa bahay ko. 

"Naku, wala yun. Basta sabihin mo lang kung may kailangan ka ulit ha?" -Bethany.

"Ok." -Ako. 

Kumaway na ako sa kanila at pumasok na sa bahay namin. 

...

Teka ano yun..?

May babaeng nakaupo sa porch namin. 

S-Sino kaya siya?

huh?

Bigla na lang nawala ung babae!

Hinanap ko siya. 

Wala..

Paglingon ko...

"WAG...KANG...MATAKOT..." -Babae. Hinaplos nya ang buhok ko at ngumiti gamit ang mga ngipin nyang sira-sira at tumingin ang mga itim na itim na mga mata nito. 

Nagulantang ako.

Hindi ko maigalaw ang binti at braso ko. Patuloy parin sya sa paghaplos sa buhok ko. 

Nung nagkaroon na ako ng lakas ng loob na gumalaw, hinatak nya ang buhok ko papalapit sa kanya. 

...

...

..

"AAAAAAAH!" -Ako.

Dali-daling lumabas sila Mama at Dylan. "Ate! Ate!!' -Dylan

"Bakit anung nangyari anak??" -Mama.

"K-Kasi po.." -Ako.

"Halika pumasok ka muna. " -Mama. 

Pinainom nila ako ng tubig at saka ako nagsalita. "Kasi po may babae kanina sa porch natin eh. Bigla nya nalang pong hinatak yung buhok ko..." -Ako.

"Ano???!! May ibang tao dito sa bahay??!!" -Mama.

"Hindi po yun ang ibig kong sabihin. Hindi ko po siya madedescribe bilang 'tao'. " -Ako.

"Kung ganon..."-Dylan.

Natahimik ang kusina. 

"May kinalaman ba ito sa mga bagay bagay na nakikita mo??" -Mama. 

I nodded.

"...Ate, kaya mo ba ako pinalipat sa kwarto mo kagabi ay dahil dun??" -Dylan.

I nodded once again.

Hinawakan ni Mama ang kamay ko. "Saturday, aalis tayo." -Mama.

"P-po? Pero kakalipat lang natin dito!" -Ako.

"I know." -Mama. 

"Mama wag na! Kahit naman po lumipat tayo ay susundan parin tayo ng babaeng yun!" -Ako.

"Tama si ate mama! At isa pa, matagal na tayong nagsasayang ng pera! Dapat ay tapusin na ang bagay na ito at wag iwasan!" -Dylan. 

"Eto na nga ba ang kinatatakutan namin ng inyong ama.." -Mama.

"Po?" -Ako.

*buuugshhh* 

Bigla na lang hinimatay si Mama. 

"MAMA!" -Ako.

Dinala namin siya sa kama nya para makapagpahinga siya. 

"Ate, bakit kaya hinimatay si mama?" -Dylan.

"Hindi ko nga rin alam eh." -Ako.

"Sana matapos na to no?" -Ako.

"Oo nga ate, para maging masaya na rin tayo for the first time~~" -Dylan.

"Ahaha, ikaw talaga" Sabi ko habang ginugulo ang buhok ng kapatid ko. 

"Sige, ate. Dyan ka muna. Gagawa pa kasi ako ng homework eh. Please?" -Dylan.

"Oh cge. Basta dito ka gagawa." -Ako.

"Pero ate kelangan ko pang bumili ng supplies eh," -Dylan.

"Ha?? Sige ako nalang." -Ako.

"Ate, mas magaling ka sa karate (woo shoo) kaya dyan ka lang." -Dylan.

"Hayy! Basta bilisan mo!!" -Ako.

"Ok!!" -Dylan.

Lumabas na si Dylan at ni-lock yung gate. Tsk, parang sadya ng nagyayari ang ganito ah. Para malibang ako kinuha ko ung iPhone ko at nanood na lang ng anime. 

Sobrang nalibang ako at halos mawala na ang takot ko. 

"Hmm..Bakit kaya wala parin si Dylan hanggang ngayon?" -Ako. 

"Siguro natraffic lang yun," -Ako.

Kumuha ako ng french fries sa mini-ref ni mama (kahit malamig) at kinain ito. Ay sus, di marunong mag diet? 

Kase sabi ni mama, 'Lahat ng nandito sa bahay, it belongs to all of us." 

Kaya ibig sabihin sakin rin yung mini-ref ^O^

*duugshh*