Dün sen aldığın kalpli kalemi dolabın dibinde buldum. Baka kaldım çaresizce öyle. Tam sensizliğe alıştım dediğim an...
Oturdum yatağın bir kenarına, hatıralarımızı aldım avuçlarıma. Gözümden bir damla umut akıp düşerken özlemimin ortasına, iliklerimde hissettim ayrılığı. Hani bizim küsmeler üç gündü? Aylar oldu üç günü geçeli...
Sol yanım acıyor sen yokken, parmak uçlarım üşüyor. Tarifi mümkünsüz bu özlemin, yerden göğe kadar hasret kokuyor gözyaşım. Geçmek bilmez şu lanet günler, sabah göğsümde saplı hançer , gece desen cehennemden beter...
Sensiz aldığım her nefes ciğerlerimi tuzla buz ederken, öfke kusuyorum yokluğuna. Zaman bana inat durmuş başa sarıyor ruhumdaki seni ama sen duymuyorsun ki beni...
Sevda mahkumu gönlümün tek suçu sana tapmaktı. Mahşer bakışlım! Sensizliğin idam kürsüsünde sınama beni, hasretinden örülen ipten asılır , yokluğun gibi karanlık bilinmezlere "sen" nefesimi veririm. Celladım olsan yine severim seni . Varsın ölüm senden olsun ben senden gitmem, gidemem...
Çok oldu bu ayrılık dön gel artık...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim hikayem Sensin
عاطفيةZeyKere ithafen :) AŞK - bir yolculuk hikayesidir aslında. Daha doğarken çıkmışızdır bu yola. Başımıza ne gelirse gelsin her gün biraz daha adımlarız Ona doğru. Mesafeler gittikçe kısalır günden güne. Umudunuzu asla kaybetmeyin. Unutmayın o da sizi...
