ยัยแม่มดสุดซ่าส์เมคใจนายซุป'ตาร์สุดฮอต

สวรรค์โปรด

ฉันตื่นมาในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวสะอาดตา ซึ่งค่อนข้างต่างจากโลกเวทย์มนต์ที่มีลักษณะเป็นโดมห้องทรงกลมๆสีสันตามชอบ
แอ้ด~~~
เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงฝีเท้าค่อยๆเดินมา

เฮือก O.O

ซิกแพค ๐.๐

เอ่อๆ ไม่ใช่ละ มันไม่ใช่เวลามาสนใจซิกแพคใครนะ แล้วหมอนี่เป็นใครเนี่ย เดินเปลือยท่อนบนต่อหน้าผู้หญิงอย่างฉันได้ยังไงกัน 😓ว่าแต่หมอนี่หล่อใช่เล่นนะเนี่ยผิวขาวจั้วะจมูกโด่งเข้ากับรูปหน้าสายตาดึงดูดชวนหลงใหล อร๊ายยยยยย ^///^

"ตื่นแล้วเหรอครับ สลบไปซะนานเลย😊"

"คะ?.......ค่ะ  แล้วคุณ.."

"ผมชื่อ คีย์บอร์ดครับ ^.^"

ว่าแต่หมอนี่ท่าทางคุ้นๆ  ใช่แล้วต้องหมอนี่แน่ๆที่เป็นอัศวินขี่ม้าขาวของช้านนนนน หล่ออารายอย่างงี้งี้งี้งี้งี้ 😆😄😄

"คุณคือคนที่ช่วยฉันไว้ใช่มั้ยคะ?" ฉันถามเพื่อความแน่ใจ ทั้งที่มั่นใจแหละว่าต้องใช่

"ใช่ครับ^^"

"อาาาา  ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยฉันไว้ แต่คือฉันต้องไปจากที่นี่ก่อนแล้วล่ะค่ะ"

ฉันรีบวิ่งออกมาจากห้อง แล้วก็ต้องมึน เพราะที่นี่มันกว้างขวางโอ่อ่ามากกกกกก (ก.ไก่ล้านตัว)  ฉันยืนสตั้นอยู่ที่หน้าห้องเพราะความใหญ่โตและสวยงามของที่นี่
ที่นี่ที่ไหนเนี่ยอะไรจะสวยงามปานนี้

"เดี๋ยวซิครับ เดี๋ยวผมไปส่ง "

สุดท้าย ฉันก็ต้องให้อัศวินของฉันไปส่งซึ่งฉันก็ยังไม่รู้ว่าจะให้ไปส่งที่ไหนดีเหมือนกัน แต่ออกมาก่อนน่าจะดีที่สุด😧

เราออกมาจากบ้านหลังเบ้อเร่อของคีย์บอร์ดสักพัก

"บ้านคุณอยู่แถวไหนเหรอครับผมจะได้ไปถูก"
   อยู่ที่โลกเวทมนต์คร้าาาา
อยากตอบแบบนี้นะ แต่ถ้าบอกไปเขาคงต้องคิดว่าฉันบ้าแน่ๆ 😯

"เอ่อ....ขับไปเรื่อยๆก่อนได้มั้ยคะ "

"อะ...เอ่อ ครับๆ" 

ฮ้าาาาา สวรรค์โปรดฉันแล้ววววว
ฉันเห็นพี่เมอร์ลิน แวบๆอ่ะ 

"เอ่อ..คุณช่วยจอดส่งฉันตรงนี้ได้มั้ยคะ"
ฉันบอก

"กลางทางเนี่ยนะครับ?" ใช่ค่ะ ฉันบอกเขาตอนเราอยู่กลางถนนเลยคร้าาาา ก็มันกระทันหันนี่นา

"ค่ะ"
"เอางั้นก็ได้ครับ แต่แน่ใจนะครับว่าจะกลับได้"

"เอ่อ..ค่ะ พอดีเจอคนที่รู้จักน่ะค่ะ"
"อ๋อ..ครับ เอางั้นก็ได้"
เขาค่อยๆไปจอดรถริมถนน 

"ยังไงก็ ขอบคุณนะคะ  ทุกๆเรื่อง" ฉันไม่ลืมที่จะหันไปขอบคุณอัศวินของฉัน