ฉันหันไปดูหม้อปรุงยาทันทีปรากฏว่ามันหายหมดเลยทั้งโต๊ะ เหลือแต่ซากปรักหักพังของโต๊ะ
ฉันหันไปดูหน้าอาจารย์ที่เดือดปุดปุด ฉันทำหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว ก็ใครมันจะไปคิดว่ามันระเบิดล่ะ ดีนะที่ไม่ระเบิดทั้งอาคารเนี่ย
สีหน้าอาจาย์ค่อยๆเย็นลงแต่ก็มองหน้าฉันยังกะจะกินเลือดกินเนื้อ×_×
"วันนี้เธอกลับไปได้ละ แล้วก็เตรียมรับโทษได้เลย"
นั่นไงกะแล้วต้องเป็นแบบนี้ฉันค่อยๆก้าวออกจากห้องอาจาย์ปรุงยาอย่างช้าๆและเงียบที่สุดเดี๋ยวจะไปปลุกอารมณ์ขึ้นมาอีก
ฉันไปนั่งอยู่ที่ประจำของฉัน มันเป็นที่ที่ฉันมาแล้วรู้สึกสบายใจที่สุดเวลาที่ฉันรู้สึกท้อใจ ทุกข์ใจ รำคาญใจ อะไรก็ตามฉันจะมานั่งที่นี่ ที่ๆเต็มไปด้วยธรรมชาติอย่างป่าที่นี่นี่เอง ป่านี้ ค่อนข้างห่างไกลกับใจกลางเมืองแล้วก็ไม่ค่อยมีใครเข้ามานัก เพราะ มันสงบเกินไป~
กริ้งงงงงงงงงง!!!!!: เสียงไอวิชของฉันดังขึ้น เอ่อ... ไอวิชก็ มือถืออะแหละคล้ายๆ ไอโฟนบนโลกมนุษย์นั่นแหละ ถึงจะเป็นเมืองเวทย์มนต์แต่ก็ไฮเทค
ไม่แพ้มนุษย์
ฉันดูว่าใครโทรหา แล้วเหลือบไปเห็นเวลา
เฮ้ย!!!!!! นี่มันดึกแล้วนี่หว่า ฉันเผลอหลับไปตอนไหนเนี่ย ฉันรีบรับโทรศัพท์ทันที
'เฮ้ย!!!! แกอยู่ไหนเนี่ย แม่แกตามหาอยู่นะ ฉันโคตรอิจฉาแกเลยอ่า โอ๊ย...แกทำยังไงเนี่ย'
เสียงแว้ดๆของยัยริต้าออกมาจากโทรศัพท์ -.-
ว่าแต่มันอิจฉาฉันเรื่องอะไรอ่ะ,แต่ช่างเถอะ
"เออ ฉันจะรีบกลับเดี๋ยวนี้ แค่นี้นะ"ฉันกดวางสายแล้วรีบขี่ไม้กวาดกลับบ้าน
อ้อ เราใช้ไม้กวาดเป็นยานพาหนะสำหรับคนที่เรียนไม่จบหลักสูตรของโลกเวทย์มนต์ไม่อนุญาตให้หายตัวตามใจชอบได้
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ยัยแม่มดสุดซ่าส์เมคใจนายซุป'ตาร์สุดฮอต
Rastgeleทำไมแม่มดสาวแสนสวยอย่าง'เมจิก'คนนี้ต้องมาเจอกับเรื่องบ้าๆแบบนี้ด้วยไหนจะต้องโดนลงโทษไหนจะต้องมาเจอหมอนั่นอีกนี่มันอะไรกันเนี่ย!!!!!!!!!!!!!!!!!คนสวยจะ้ป็นลม
