Canlıdan canlıya geçen sıcak bir iletişimdir.Doğayı, insanı, ailemizi, vatanımızı ve daha bir çok şeyi severiz. Her insanın, hatta tüm canlıların sevgiye ihtıyacı vardır. Bana göre bir insana vereceğimiz en büyük ceza onu sevgisiz bırakmaktır.
Bazen korkarız sevmekten, sevilmemekten,karşılığını bulamamaktan. Bazen sevgi bir gülümseme,bazen merak etme,bazen hissetmektir.Sevdiğimiz birinin bize ihanet etmesi ne kadar da acı verir bize.
Sevgi karşılıklıyken,tüm dünyayı kurtaracağımızı düşünürken araya ihanet girdiğin de aslında bu duygunun hiç var olmadığına inanırırz. Ama her zaman yeni bir başlangıç tekrar sevmek,ümitlenmektir,hayata bağlanmaktır.
Sevgi bir ışıktır.Sevmediğimiz bir işte mutlu olabilir miyiz; ya da ne kadar başarılı olabiliriz? Sevgisiz bir ailede büyüyen çocuk ne kadar başarılı olabilir, ne verebilir bu topluma?
Küçük bir gülümsemeyle başlayan bu sımsıcak hissi neden yaşamayalım? Hayata ilk önce kendimizi severek başlayalım.Hiç çözülmez gibi görünen sorunlar Sevgi olduğu zaman kolayca üstesinden geliriz. Ben kendi adıma sevgi olmayan bir toplumda yaşamak istemiyorum.Hayata ilk kendimi severek başlıyorum.
Dilerim tüm dünyada savaşın düşmanlığın yerini sevgi alır. Tüm temennim kalorisi olmayan sıfır ytl,bu hissi ilk önce kendimizde kaybetmeyelim.
Osman ACAR🌷
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"İçimdeki Ukteler" (Wattys2016)
PoetrySana anlattım herşeyi, şu iki satır da ; Yürek dolar Kalp hüzünlenir Gözlerden yaşlar dökülür... Işte o zaman; Düğümler bir bir çözülür... Osman ACAR Bir HAFIZ'ın dilinden AŞK..
