Dylan O'Brien Fanfiction(mar)

κεφάλαιο 3

Κάθισα στο τραπεζι της σουίτας και την περίμενα να έρθει να φάει πρωινό μαζί μου.

*Rea*

Ξύπνησα σε ένα κρεβάτι, όχι δικό μου.. ένιωθα τη μυρωδιά του Dylan και αμέσως τον είδα να μισοκοιταει απο την πόρτα. Έμεινα λίγο και ξάπλωσα ξανά..Μετά από λίγο ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι φορούσα τα χθεσινά ρουχα. Προσπαθούσα να θυμηθώ τι ακριβώς είχε συμβεί, αλλά μάταια. Έβγαλα το φορεμα και εκείνη την ώρα μπήκε ο Dylan μέσα. Είχε μείνει να με κοιτάει. Έκλεισε την πόρτα ξανά και έφυγε. Κοίταξα στην βαλίτσα του και πήρα μια μπλούζα του. Την φόρεσα και μιας και ήταν μεγάλη, μου εφάρμοζε μια χαρά, κάλυπτε κάθε σημείο. Πηγα στην τραπεζαρία της σουίτας και εκεί βρισκόταν ο Dylan. Είχε παραγγείλει πρωινό.
-πως κοιμηθηκες Rea;
-Δεν θυμάμαι τίποτα. Ούτε καν πως βρέθηκα εδώ.
-Είχες πιει και προσφερθηκα να σε κρατήσω εδώ.
-Η μάνα μου θα ανησυχεί.
-Το ξέρει η αδερφή σου, μην αγχώνεσαι.
Είπε και σηκώθηκε να με πάρει αγκαλιά. Δεν έχω καταλαβει ακόμα τι έχει γίνει.
-Ξέρεις, Rea, έχω να σου πω πολλά πράγματα.
-Να φοβαμαι;
-Μμμ Όχι, θέλω να πιστεύω δηλαδή..
Του έριξα μια ματιά και συνέχισα το πρωινό μου.

[...]

Αφού πέρασε αρκετή ώρα..
-Dylan, τι ήθελες να μου πεις;
-καλύτερα να το συζητήσουμε άλλη φορά. Να, σήμερα ας πούμε. Το απόγευμα θα σε βγάλω μια βόλτα, να δεις και το μέρος. Θα πάμε σε μια ακτή να συζητήσουμε. Έχει ωραία θέα, ωραίο τοπίο και ο ήχος των κυμάτων που πέφτουν ορμητικά στους βράχους σε χαλαρώνει..

Μου φάνηκε περίεργο όλο αυτό. Ο τρόπος που μιλούσε..
-εντάξει τότε. Μα τώρα πρέπει να φύγω.
-Να πας που;
-Να γυρίσω στο δωμάτιο. Ίσως η μαμά μου θέλει να πάμε καμιά βόλτα να χαλαρώσει λίγο.
-εντάξει. Μην ξεχάσεις το 'ραντεβου' όμως.
-Έγινε.
Με κοιτούσε για λίγο. Και έκανε την κίνηση. Ήρθε πάλι και με αγκαλιασε.

[...]

Αφού γύρισα στο δωμάτιο μου, έκανα ένα μπάνιο και ντύθηκα, κατέβηκα στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου να τσιμπησω κάτι.
Η ώρα είχε περάσει. Πλησίαζε η στιγμή...