Seni sevmek vardı,yaşarken ölmek gibiydi.Gözükmeyen içten içe acı veren tatlı yaralarım vardı,denizlerin durgun gözüküp içinde kopan fırtınaları gibiydi.Sensizlik vardı,her yaşadıkça daha çok acı çektiğim.Her özleyişimde deli gibi sarılmak isteyip,sarılamamak vardı.Tıpkı kirpiyi tutmak isteyen meraklı bir çocuk gibi.Mavi gözüküp siyah olan hayallerimle tutunmaya çalışıyorum sana.Olur diye bi "umutla" bekliyorum.Belkide sadece kendimi kandırıyorumdur.Bilmiyorum ama yinede çabalıyorum.Söylemek istediğim çok şey varken susuyorum içim ise çığlık,çığlığa haykırıyo.Tüm gerçekleri bas bas bağırarak söylüyorum aslında.Ama kimse duymuyo,kimse hissetmiyo,farketmiyo.zaten söylesemde bir şey değişmeyecek ki "kalbinde değilde kafanda olduğum için,içimde sayamadığım kadar cümleler birikti.Zamanla tüm acılarım geçer sandım.Hüzünlerim biter ve seni unuturum.Ama zamanlada geçmiyor işte çünkü zamana değil sana ihtiyacım var.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Gece Yarısı
RomansaSen hiç kulağındaki müzikleri duyamayacak hale geldin mi ? Acıyı kalbinin tam ortasında hissettin mi hiç ? Söylesene bana sevdiğim sen hiç birini kendinden çok sevdin mi ?
