Shiny 1: The Ugly Duckling

53 5 2
                                    

Kara Cleive POV

*Ring... ring... ring... (wag ka alarm clock ko yan, hahahaha)


Not again. Another school year. School year of HARSHNESS. Hays.



"KC! KC! Magayos ka na and get down here", Of course, MY MOM. Ewan ko ba sa mommy ko na yan kahit napasophisticated, ang boses wagas. HAHAHAHA.


"Yes, mom. I just take a bath!", sagot ko naman. Wag ka pasigaw din yan hahahaha. Di ata ako papatalo XD


So, I go to my bathroom immediately, and open the shower....

Banlaw. Banlaw.

Shampoo. Shampoo.

Sabon. Sabon.

Banlaw. Banlaw.

TADAA!! Tapos na. Hahahahaha.


Di naman kasi ako matagal maligo eh. Ang importante lang naman ay mabanlawan ako, masabunan so that ang mga dumi ay mawala and of course, shampoo, but i don't like the idea of shampoo because it makes my bath longer. I DON'T LIKE IT!



Kaya nga siguro binansagan akong The Ugly Duckling sa school, because I lack sense of fashion. Eh aanhin ko ba yang fashion fashion na yan, eh nasa school ako dapat magaral at hindi mag maarte. Hays.



Ang dami ko ng dada. Ang daldal ko na. Hahaha. Di pa pala ako nagpapakilala sa inyo..



Ako nga pala si Kara Cleive M. Davis, the only daughter of Mr. Alexander & Mrs. Cristina Davis, the owner of all malls and hotels all over the world. 16 years old. 4th year high school at Shineston University.



Nagulat ba kayo? Well, ganun talaga! Kahit ako nagulat din hahahaha.



Well, My mom is a Filipina, and my father is an american. Every 1 week lang kung umuwi yang dalawa because of business. And now? They will leave again. I think they go to Paris this month. I'm not sure, i'm gonna ask them later.



OMG! 6:30 na? Mygosh! Malalate na ako! Kasi naman ikaw miss author eh masyado mo akong dinala sa pagpapakilala huhuhu (A: Aba! Sinisi mo pa ako, ikaw tong feel na feel ang pagpapakilala dyan, haha)


Longsleeves, CHECK!

Long skirt, CHECK!

Bun hair, CHECK!

Eyeglass, CHECK!

and Back pack, CHECK

Okay. All done!!

Run. Run. Run. Run. Run.


Ayan na, lalabas na ako konting kembot na lang pintu......



"Hey, young lady. Where do you think you're going?", Mom. Naku! Paktay! Huhuhuhu.



"Mommy, I'm gonna be late, I need to rush.", mahinahon kong sagot.



"I know, that's why I called you, because we're leaving together. We will drive you. Right, hon?", sabi ni mommy ng nakangiti kay daddy. OhEm! What's happening?



"Yes, hon. Baby, we will drive you to your school, okay? because we need to speak to your principal also.", Sabi naman ni daddy. Naguguluhan ako bakit nila kakausapin ang principal? Wala naman akong record eh? Hm..



Mamaya na nga yan. Jusmiyo! Malalate na ako!



"Okay okay. Please! Let's go!", sabi ko sa kanila ng natataranta. Ayoko kasi talagang nalalate kasi alam ko maraming nagaabang sa akin.

Nagaabang na pagtripan.

Nagaabang na insultuhin.

And I couldn't do anything. Because I know lalaki lang yung gulo, if ever na magsumbong ako. And I don't like to be in the spotlight. Tutal matagal na nilang ginagawa sa akin yun kaya parang wala na lang sa akin eh. Pero syempre nakakaramdam pa din ako ng sakit, but I can control it na.



Nawala ako sa pagdadaydream ng tinawag ako ni mommy habang na sa sasakyan.




"KC, Please take good care of yourself, okay? We will be gone for a month again. So, please. Take care. Just called mommy or daddy if you need anything or if there's a problem, okay? Don't forget to pray every night", sabi ni mommy. Na parang naiiyak pa. Ganyan yan palagi pag magpapaalam sa akin. And I appreciate it. I love my parents so much. Because they are the one who accepts me for who I am. They are the one who never judge me for wearing all this clothes and eyeglass,







And who accepts me


For being an Ugly Duckling.

-----

Chapter 1 hihi. I hope you like it <3

An Ugly Duckling turns into SwanTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon