This is

Hoofdstuk 40

Yasmina's pov*

"ik dacht dat ik weer zwanger was..." zeg ik als ik op kijk.

"dat is jammer genoeg niet het geval, dat is veel minder erg dan dat het nu is.

Ik heb echo's laten maken en testen gedaan met Jack, ik had gewoon koorts, maar uhm, het is niks ergs met mij gelukkig , maar jammer genoeg met mijn vader " zeg ik en haal tranen van mijn wang.

"zoals jullie weten heb ik hem nauwelijks gekend, het bleek dat hij in het leger zat, ik heb hem verloren, hij heeft verloren, hij is van het leven ontnomen als ik het zo goed formuleer" zeg ik en ze kijken allemaal verschrikt.

"ik wist dit niet anderhalve week Jack, dit wist ik een week. Ik weet al een ander halve week dat ik epilepsie  heb gekregen, ik kan er gelukkig over heen groeien nog" zeg ik en zucht dan uit, omdat ik alles in een adem vertel.

"jezus Yas" zegt Sammy en hij slaat gelijk zijn andere arm om mij heen en ik stop mijn hoofd in zijn borstkas.

Jack komt erbij en ik huil zachtjes gelijk in zijn schouder. "het spijt me dat ik het niet vertelde" zeg ik.

"het geeft niet baby, ik ben er voor je, we doorstaan alles samen ja? dat weet je, je kon het mij vertellen maar het is goed, en over de epilepsie, we houden je allemaal goed in de gaten" zegt hij en ik knik. Hij legt zijn kin op mijn kruin en zwiept ons langzaam heen en weer.

Hij geeft mij een kus op mijn kruin en zucht uit.

Na dat we allebei weer stabiel zijn duwt Benthe Jack weg en geeft mij een knuffel. "Yasmina ik zweer je, als je het  nou eerder had verteld! dan zou ik op het vliegtuig terug zitten en Sammy daar laten, ik zweer je! ik zou terug komen" zegt ze en ik glimlach.

"mwm weet ik, daarom juist" zeg ik en ze schud haar hoofd.

"volgende keer gewoon doen ja?" zegt Benthe en ik knik.

"nou laten we feesten, en ik blijf nu op je letten dame" zegt Benthe en ik glimlach breed. 

Jasmin komt erbij staan en geeft mij een grote beren knuffel.

"ik ben er altijd voor je bae" zegt Jasmin en ik knik. 

"weet ik" zucht ik.

--

 Volgende ochtend*

Benthe's pov*

Ik ben al vroeg wakker omdat ik Sophie snel weer in mijn armen kan hebben.

"wifey material" hoor ik Sammy zeggen. Ik sta in zijn shirt in de keuken.

Ik draai mij om en glimlach als hij zijn handen op mijn heupen legt.

"oeh, ik ben al iemand zijn vrouw, sorry" zeg ik en neem een slok water.

"ay, die man moet zo een geluk hebben, om een beeldschone dame te hebben te hebben als jij, hij zal  vast denken hoe hij jou ooit zou kunnen hebben" zegt Sammy en ik lach.

"good morning" mompel ik tegen zijn lippen aan en geef hem een kus.

"mwm goodmorning baby"

--

De bel gaat als ik en Sammy op de bank liggen te knuffelen.

Sammy springt gelijk op en ik lach. Hij rent zowat naar de deur en trekt de deur met een zwaai open.

Hij treft daar zijn ouders aan met Sophie. Ik kom rustig aan lopen en Sammy pakt Sophie uit zijn vader zijn handen en geeft haar gezicht allemaal kusjes als ze giechelt.

Zijn ouders lachen.

"gemist?" vragen zijn ouders en ik knik.

"was ze een beetje lief?" vraag ik.

"mwm harstikke, ze had haar momenten maar dat is hoe baby's zijn" zegt Lori en ik knik.

"uhm ik betaal jullie alles terug, als jullie gewoon de bonnetjes geven voor wat jullie allemaal gekocht hebben" zeg ik en Sammy is al weggelopen met Sophie.

"nee nee lieverd, het is goed zo" zegt Dave en ik glimlach.

"dank jullie wel" zeg ik en ze knikken ze vertrekken. Ik zwaai ze netjes uit en doe de deur dicht als ze weg zijn.

Ik ren dan gelijk naar Sammy en spring naast hen neer.

"gimme my baby" zeg ik en Sammy lacht en zet een pruillip op.

"ik dacht dat ik je baby was" zegt Sammy. Ik geef hem een kusje.

"mwm ja ben je ook, maar Sophie ook" zeg ik en Sam geeft mij Sophie over en legt dan zijn hoofd op mijn schouder.

"i love my girls" zegt Sammy en ik glimlach.

Ik maak verschillende gezichten naar Sophie en ze giechelt.

Sammy blaast op haar buik en ze lacht hard.

Ik glimlach breed.

"ugh ik kan niet wachten tot dat ze kan lopen" zeg ik. Sammy lacht en geeft mij nog een kusje.

Yasmina's pov*

Ik hoor Luke huilen en ik zucht. Ik sta op en zet mijn serie op pauze en loop naar boven, ik loop zo direct wel langs de keuken want mijn buik is helemaal leeg. Jack is ergens in het huis.. ik heb eigenlijk geen idee waar.

Ik loop naar boven en als ik boven aan de trap ben val ik op de grond en heb geen idee meer wat er aan de hand is, alles word zwart.

Jacks pov*

Ik hoor allemaal gestamp en dan een harde dreun. Ik ren op het geluid af en zie Yasmina op de grond, raar bewegen.

Ik paniek en ga naast haar zitten. Ik zeg zo rustig mogelijk haar naam als ik haar polsen vast pak.

Heeft ze nu een epileptische aanval?

Ik hoor Luke op de achter grond  huilen en het maakt het er niet echt makkelijker op, want mijn vrouw heeft nu een epileptische aanval en mijn zoontje van nog een eens een is aan het huilen..

Het enige wat ik nu kan bedenken is Johnson bellen.

"kom op bro" zeg ik stressende als hij niet opneemt.

Ik bel daarna Nate.

Hij neemt gelukkig al snel op.

"jo"zegt hij.

"BRO KOM NU!! YASMINA" schreeuw ik door de telefoon en hang op als ik haar bij bewust zijn prober te krijgen met een huilende Luke op de achtergrond.