Friends

Hostel

We rijden al een paar uur rond zonder iets te hebben gezegd. We weten niet wat we moeten zeggen of denken. Ik merk dat mijn ogen bijna dichtvallen maar ik kan niet slapen. Het kan gewoon niet. Elke keer als ik mijn ogen dichtdoe zie ik alle mooie momenten die Beau en ik samen hadden weer voor me. Ik zie de auto met al het bloed weer voor me. De schim in het bos. Maar ook Beau. Beau die schreeuwt en scheld en dan op me afkomt en me wilt vermoorden. Maar ik ben niet bang... nooit. Ik ben niet zo snel bang. Dat probeer ik tenminste. Alleen toen ik de schim in het bos zag wist ik gewoon dat ik moest rennen, anders had ik echt totally fucked geweest.

"Wat is dat? Daar in de verte'' zeg ik wijzend naar een gebouw. ''Ik weet het niet. Misschien moeten we er gewoon stoppen en dan zien we het vanzelf'' zegt James. We komen steeds dichterbij en het wordt steeds duidelijker wat het is: een hostel.

''Zullen we daar gewoon stoppen en overnachten?'' vraagt James een beetje moe. ''Ja is goed, dan kan jij ook gelijk uitrusten voordat je straks nog in slaap valt en tegen een boom aanrijd'' zeg ik lachend. We stappen uit en pakken onze tas. We zoeken de ingang en lopen naar binnen. De hal ziet er heel oud uit. Net alsof die zwerver van dat tankstation ook hier langs is geweest.