İLK AŞK (kıvırcık1)

UMUT

Yeni gün yeni 'umut'lar diyerek başladım haftaya.Nedense bir enerji vardı içimde.Mutlu uyanmıştım sanki.Neye mutluysam.Bunları düşünmeyi bırakta kalk Kıvırcık geç kalacaksın.Hayret ilk defa gitmemeyi düşünmüyordum okula.Pandacıkta gelişme var.

Uzun uzun kahvaltı yaptım.Bu halime annemde şaşırdı.

-Neşeliyiz bu sabah.Aferin annem böyle ol, ol ki iyi şeyler olsun.

diyerek yanağımdan öptü.O an içimi tarifsiz bir huzur kapladı.Annemin desteği hep iyi gelirdi zaten bana.iyi ki vardın annem,hep olll...Annemin desteği ile daha da keyiflendim.Giyinirken karga sesimle şarkılar söyledim hatta.Kendimi şarkıya öyle çok kaptırmışım ki annemin odaya gelip servis geldi demesiyle irkildim.Sonunda geldi dedim.Annem bana öyle garip baktı ki.Bende şaşırdım kendime.Ne oldu bana ya?Hangi ara servis yolu gözler oldum?

Servise bindim her zaman ki yerime oturdum.Benim ki yine en arkadaydı.Hangi ara benim ki oldu bilmiyorum ama ona böyle demek hoşuma gitmişti.Ben dışarıyı izlerken serviste ayak sesi duydum.Geldi, önüme oturdu.İbrahim abiyle bir şeyler konuşmaya başladılar.Ne konuştuklarını duymak için elimden geleni yaptım ama müzik sesinden bir türlü duyamıyordum.Bok vardı radyonun sesini bu kadar çok açacak.

O öne oturunca rüzgarla parfüm kokusu bütün servise yayıldı.Oldu bitti zaafım vardır erkek parfümüne.Ama bu daha bir güzel kokmuştu.Ya da ben abartıyordum her zaman ki gibi.

Arka koltuğa gitmek için kalktı.Kalktığını görünce onu hiç görmemiş,onu takmıyormuş havasına girdim hemen.Sanki o beni çok takıyormuş gibi.Umrunda olacakmışım gibi.Arka koltuğa oturdu.İbrahim abi müzik sesini kıstı.UMUT diye seslendi dikiz aynasından bakarak.Bir haftadan sonra öğrenmiştim adını.Ne güzel adı vardı.Gözleri kadar güzeldi ismi de.İsmini duyar duymaz Özdemir Asaf'ın Umut Yaprakaları şiiri geldi aklıma.''Olsunlar senden sonra da umut yaprakları.'' dizesini mırıldandım durdum içimden.Olsun dedim sonra içimden.Senden sonra hep umut yaprakları olsun hayatımda... Aylar sonra 'umudumun' solup gideceğini bilmeden.

Güne iyi başlamıştım gerisinin de öyle olması umudu ile girdim sınıfa.Hemen yerime oturdum.Birkaç dakika sonra önümde oturan kız bana doğru döndü.

-Tanışamadık bir türlü, dedi.

-Evet.Ben Kıvırcık.

-Bende Tuğçe.Senin ilk
yılın sanırım.İlk defa görüyorum seni.Ben tekrarımda.

tekrar olduğunu söylerken sesi titredi ve gözlerini kaçırdı benden.Belli ki kaldığına çok üzülmüştü.Bende üzüldüm bir an.Birden bire ön yargılarım yerle bir olmuştu.Daha fazla üzülmesin diye,

-Olsun.Her şerde bir hayır vardır.(Gülümseyerek) bak bunun sayesinde tanıştık, dedim.

O da tebessüm etti gözlerimin içine bakarak.Gözlerindeki burukluk vardı ama.

Merve'den sonra bir arkadaşım daha olacaktı sonunda diye düşünürken Merve'nin gelmediğini farkına vardım.Gerçekten neredeydi o?

Bundan sonra düzenli olarak yazacağım.Hikayemle ilgili söylemek istedikleriniz olursa,önerileriniz veya beğenmediğiniz bir şeyler yorum yapabilirsiniz.Her türlü görüşe açığım.Şimdiden teşekkürler :)