Bölüm 7

22 1 0
                                    


Merve daha gelmemişti.Dersin başlamasına da çok az zaman kalmıştı.Ya gelmezse diye düşünürken; yanıma esmer uzun boylu bir çocuk oturdu.Neye uğradığımı şaşırmıştım.Bu da kimdi?

Öküz insan önce bir sorar oturabilir miyim diye.Kaba şey.Ben ona içimden sayarken bana doğru döndü:

-Sormadan oturdum kusura bakma.Oturmamın bir sakıncası yoktur umarım, dedi.Cümlesi bittikten sonra yüzünü kocaman bir gülümseme kaplamıştı.

-Tabi istediğin kadar otur, dedim.

-Teşekkür ederim, dedi. 'Yine kocaman bir gülümsemeyle'

Allah'ım saçmalamakta üstüme yoktu.istediğin kadar otur demek de neydi öyle?Hem boşuna o kadar şey söyledim çocuğa biraz daha bekleseymişim soracakmış.Saçma sapan ön yargı yapmıştım her zamanki gibi .Baksana oldukça sıcak kanlı ve kibar biri gibi.Az önce içimden söylemediğimi bırakmamıştım çocuğa.Şimdi ise övüyordum onu.iyice dengesizleşmiştim.Kendimle çelişiyordum.

-Kendine gel Kıvırcık.Gerizekalılaştın iyice !

Kendime inanamıyorum bunu sesli söylemiştim.Bir insan ne kadar rezil olunurun örneğiydim resmen.Dediğimi duymuş muydu acaba?Sınıfta çokta gürültü vardı.Ama duyma ihtimali de vardı.Duyduysa iyice rezil olacaktım.Hatta çocuk deli olduğumu bile düşünebilirdi.

Duyup duymadığını öğrenmenin tek yolu vardı.Bana bakıyor mu diye dönüp ona bakmalıydım.Eğer bana garip garip bakıyorsa;  belkide kesin duymuştur beni.Çok utanıyordum ama yüzüne bakmam gerekiyordu anlayabilmem için.

Döndüm ona doğru baktım:


İLK AŞK (kıvırcık1)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin