Yıkılış'tan Kesit

222 35 18
                                    

Okulun bahçesinden çıkarken arkama baktım yavaşça, bağırışlar, ambulanslar, itfayeler, polis arabaları ve ağlayan aileler...

Hepsi, hepsi bizim hayatımızdı. Mahvolan hayatımız.

Arkama baktığımda gördüğüm yıkıntı benim kalbimin yansımasıydı adeta.

Arkama baktığımda gördüğüm kargaşa benim beynimin içiydi adeta.

Arkama baktığımda gördüğüm korkak yüzler benim burdaki geçen sürede duyduğum duyguydu adeta.

Arkama baktığımda gördüğüm hüzün, üzüntü benim dostlarımdı, kaybettiğim dostlarımdı adeta.

"Yıkıldık" dedim durduğum yerde. Yanımdakiler durup bana baktılar donuk ifadeleriyle. Hepsinin gözünde korku vardı, üzüntü vardı, kurtulmanın sevincide vardı. Ama gözleri elimdeki deftere değdiğinde titriyordu. Elimdeki siyah deftere baktım başımı eğerek.

"Yürüyerek çıkıyoruz ama, yıkıldık. "

Tutsak Sınıf (Düzenleniyor)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin