Slapeloze nachten

Een 'Van Damme'

Een beetje ongemakkelijk wiebel ik op mijn stoel. Mijn pleegmama Veronique kijkt me met een bezorgde glimlach aan. 'Wil je nog een stukje vlees?' Zonder op te kijken schud ik mijn hoofd. ''Nee, dankjewel. Zo is het goed.'' Ik prik met mijn vork in het vlees en neem een hap. Het is droog dus spoel ik mijn mond met wat water. Wetende dat iedereen me aankijkt blijf ik naar mijn bord staren. Plots voel ik een hand op mijn hand en kijk daardoor op. Het is Pierre, mijn pleegvader. Hij glimlacht vriendelijk. ''Je bent nu officieel één van de 'Van Dammes'." Ik forceer een glimlach. Ze bedoelen het goed, maar het blijft moeilijk. Gabriël, mijn pleegbroer, zucht. ''Mag ik alstublieft van tafel? Ik wil met de iPad spelen.'' Veronique kijkt duidelijk bedenkend en kijkt Pierre vragend aan. Hij knikt op zijn beurt. ''Het is goed.'', glimlacht Veronique. Gabriël staat snel op, loopt naar de zetel en neemt schijnbaar gelukkig zijn iPad. Ik volg glimlachend het hele tafereel.  ''Mag ik ook van tafel? Ik wil nog naar Matthias.'', hoor ik Zoë, mijn stiefzus, naast me vragen. Pierre schudt zijn hoofd. ''Niks van, niet op een zondagavond. Morgen moet je naar school.'' Zoë is duidelijk geïrriteerd. ''Het is niet eerlijk! Ik mag nooit naar hem. Wat voor een gezin hier!'' Bij die laatste zin voel ik haar ogen branden op mijn gezicht. Zoë duwt zich naar achter en loopt stampvoetend de trap op. Daarna horen we een harde knal van haar slaapkamerdeur. Ik slik even. Veronique kijkt me spijtig aan. ''Sorry, Zoë kan soms...'' Ik schud mijn hoofd. ''Het is goed'', zeg ik niets verwijtend tegen Veronique. Zij kan er ook niks aan doen. En Zoë heeft gelijk. Ik kwam maar bij de familie. Een echte Van Damme zal ik nooit worden.

Ik leg mijn mobieltje naast me op het nachtkastje en knip het licht uit. Op dat moment hoor ik de deur opengaan. ''Slaap je al?'', fluistert Pierre. Omdat ik geen zin heb in een heel gesprek doe ik alsof ik slaap. Pierre komt dichterbij, geeft me een kus op mijn voorhoofd en loopt weer naar de deuropening. ''Slaapwel, meisje.'' De kus blijft na zinderen op mijn voorhoofd. Even later val ik in slaap.

Dankjewel voor het lezen! Voel je vrij om een reactie achter te laten of me een berichtje te sturen, dat vind ik heel fijn! (Volg me zeker, ik volg altijd terug!) ♥