MY BEKI "KUNONG" BOSS (Tayo Na Lang, Puwede Naman)

Part 4

MAKALIPAS ang ilang araw, malakas naman na ang fighting spirit na bumangon, naligo at nagbihis si Tiffang. Tanggap na niya kahit paano ang pagpanaw sa kaniyang mama. Nilakasan niya ang loob niya para sa naisip niyang plano para sa kaniyang buhay at para sa kaniyang lola.

"Aalis ka apo?"

"Opo, lola, maghahanap po ako ng trabaho."

"Sigurado ka ba talaga sa gusto mong mangyari? Mahirap ang mag-working student, Apo."

"Opo naman po, Lola. Kung kaya ng ibang estudyante na pagsabayin ang pag-aaral at pagtatrabaho ay kakayanin ko rin po. Gagawin ko po ang lahat para matupad ang pangarap ni Mama na makatapos ng pag-aaral."

Bumuntong-hininga na lamang ang lola niya saka tumango-tango.

"Huwag po kayong mag-alala, kaya ko po ito."

Ngumit na ang lola niya kahit na halatang nag-aalala para sa kaniya. Hinayaan na nga siya na umalis na.

Saglit lamang ay tagatak na ang pawis ni Tiffany. Kung saan-saan na kasi siya napapadpad makahanap lang sana siya ng trabaho, at kahit anong trabaho na sana tutal bakasyon pa lang naman. Napagpasiyahan niya na saka na lang siya maghahanap ng trabaho na puwede sa schedule niya sa pag-aaral niya sa kolehiyo kapag pasukan na.

Isa pa ay wala naman siyang karapatan na mamili ngayon dahil ano ba'ng magandang trabaho ang mapapasukan ng isang tulad niya na high school graduate lamang. Pasalamat na lang siya kung may mahanap siya na maganda ang sahod. Iyong minimum salary raw at complete benefits. Kung wala, eh 'di kahit ano na, basta matino.

Naglakad-lakad ulit siya sa kalsada. Hindi na rin siya nag-aabala na sumakay, gastos lang. Sobrang pagtitipid ang kanyang ginagawa.

Tingin dito, tingin doon. Tingala riyan, tingala rito. Nagha-hunting siya ng mga poster na may nakalagay na HIRING. Napuntahan na rin niya kasi iyong mga job hiring daw na nakita niya sa mga social media, at tulad nga ng kanyang inasahan, lahat sila ay nagsabing tatawagan na lang siya. Gusto niyang umasa pero parang imposible na. Gano'n naman ang mga agency at company, kunwari tatawagan ka raw pero ang ending pinapaasa ka lang.

Meron pa ngang muntik na siyang ma-scam. Papa-medical na raw siya agad gayong wala pa naman siyang employer. Mabuti na lamang at naturuan siya ng isa niyang kasama na nag-a-apply. Nabigyan siya ng mga payo dahil sa panahon ngayon ay madami raw talaga mga manloloko. Kunwari hiring sila pero peperahan ka lang pala. Mga walang awa.

Imagine, kaya nga naghahanap ng trabaho dahil kailangan mo ng pera tapos gagantsuhin ka pa ng mga halang ang kaluluwa. Nakakainis sila!

Napabuntong-hininga si Tiffany. Pagod na siya kaya nagpasyang umupo muna siya sa tabi. Hinilut-hilot niya ang kanyang sakong. Kakalakad niya ay sumasakit na ang kanyang mga paa.

"Aray ko!" Sa kamalasan, nakagat pa niya ang dila niya.

ANG HINDI niya alam ay laman kasi siya ng isipan ni Bearlan kaya nakagat niya ang dila niya. Na kahit lumipas na ang ilang araw, hindi pa rin maalis-alis sa isipan nito ang babaeng nakita sa sementeryo.

"Kumusta na kaya siya?" tanong niya sa isipan.

Ngayon na siya nanghihinayang na hindi niya kinilala ang babae. Sayang.

"Bearlan, son, can I come in?" Narinig niyang boses ng kanyang mommy mula sa labas ng silid na siyang umuntag sa malalim niyang pag-iisip ukol sa babae sa sementeryo.

Hindi siya umimik pero pumasok pa rin ang ina sa room niya.

"Son, nasa labas si Jullie Anne. Hindi mo ba siya lalabasin? She's waiting for you."