KUYRUK

Son Dokunuş

Şuan ne yapıyorum beynimin içinde binlerce birikmiş cümlerler beni boğarken ben ne yapıyorum. Gerçekten birşeylerden yoruldum kendimden yoruldum belkide çözüm ne peki? Düşünmeye devam etmek mi ? Sanmıyorum zihnim benim için doğru yada yanlışı ayıramacak kadar bitkinken bu güzel bir çözüm olmaz benim için. Zamanmı vermeliyim kendime? Zamanım varmıda vereyim zaman dedikleri şey elimde tutamıyorumki. Evet saçlamalıyorum çünkü insanlar ölümünü her düşündüğünde saçmalamazmı? Defalarca düşündüm ölmeyi belki bir trafik kazasında belki bir yangında belkide bir hastalık yüzünden belkiler çok fazla insanoğlu için ama hiç ciddi anlamda kendimi öldürmeyi düşünmemiştim. Anladığınız gibi intihardan bahsediyorum. İntihar nedir? Kurtuluşmu? Çözüm? Yok oluş? Bunlar ve bunlara benzer cevapların hiçbiri değil İntihar kaybetmektir. Bedenin ruhunu kaybedişi beden denilen et yığının görevini bitirmesi. İntihar etmek ani bir reflesk gibidir düşünerek intihar edemezsin yada ölümünü kurgulayarak bunlar beyninin sana yaptığı küçük oyunlardır ölümü düşünürsen intihardan korkarsın. Beyin bunu bilir ve senle oynar. İstediğin kadar ölmeyi yada intiharı düşün bunu yapamıyacaksın. İntihar etmek o kadarda kolay bişey değildir. Kendini neyle öldüreceğin fark etmez. Genelde suç aletinide kendin seçemezsin. Belki bir bardak belki bir ayna belki bir pencere o an gelir ve sen sadece yaparsın. Ben nasıl yaptım biraz ilaç ve bardakla aklımda ilaç iç ve sonra bardakla bileklerini kes diye birşey hiçbir zaman olmadı. İntihar ederken genelde duygu patlaması yaşarsın olmayan şeyleri bile var edersin en değersiz varlık olarak görürsün kendini buda sana ani bir cesaret verir. Kimse beni umursamıyorken neden yaşayım gibi birçok soru birikir. Bu sorular cesaretinin güç kaynağıdır. Benimkide öyle oldu birçok düşünce zihnimin yorarken sorgulamaya başladım hala neden yaşıyorum o zaman. Bunun cevabını kendine veremezsin o anlarda ama bir cevap ararsın yine cevap bulamayınca kaybetmeyi kabul edersin. İntihar öyle bişeyki bütün bu sorgulamalar sadece bir kaç dakika içinde olur biter. Daha sonrası ise nasıl öleceğeğine gelir.  Kendini öldürmeye çalışırken canın çok fazla acır. Bir an vazgeçer gibi olursun ama kendinin bu acıyı hak ettiğini düşünür ve yarım bıraktığın işi tamamlarsın. İntihardan vazgeçmek için sana sunulan bir çok fırsat vardır. Bana sunulan fırsatlar mesela bardağı kırmak o kadar değildir normalde yere düşünce kırılan bardak o an kırılmaz. Yada ilaçları paketten çıkarmak her zamanki kadar kolay değildir. Kırık bir cam parçası deriyi düşündüğün kadarda kolay kesmez. Bide kesin çözüm olarak damaranı arıyorsan o damar öyle bir çizik atmayla kesilecek kadar kolay değildir tabi ilk önce damarın yerini bulman gerekir. Bir çizik atarsın olmaz iki çizik atarsın olmaz ölmek için çizik değil derin kesikler lazım bunu fark ettiğin an kolundaki küçük çiziklerden akan kandan cesaret gelir. Derin kesikler atmaya başlarsın. Yani anladığınız gibi filmlerde yada kitaplardaki gibi tek bir kesikle ölünmüyor. Kolunda bir hissizlik oluşuna kadar yaparsın çünkü ölmemek gibi bir ihtimal seni korkutur. Gerçekten o anda çektiğin acıyı hiçbir zaman hissedemezsin. Kanda o kadar güzel değildir her tarafa bulaşır ama anlatılanlar gibi oluk oluk kan akmaz her tarafı kızıl edecek kadar. Ben ilk önce ilaç içtim daha sonra takviye olarak bileklerimi kestim. İlaç öyle düşündüğünüz kadar çabuk etki asla göstermez bunun için zamana ihtiyaç vardır. Bazı ilaçların etkisi belki günler sonra belli olur. Önüne alınan kutulardaki ilaçların çoğunu içerken sıkılırsın. Bu yüzden ağır dozajlı ilaçlara yönelme olur. İlaçlar etkisini göstermeye başladığı an zaman kavramın yitirirsin daha yavaş akar zaman belkide buda bir fırsattır vazgeçiş için eğer şanslıysan ve ölümden vazgeçtiysen kusarsın küçük şeylerle atlatırsın. Hala ölmeye kararlıysan işte o zaman başlar normalde hiç hatırlamadığın şeyler kafana takılır. Film şeridi falan olmaz belki çok sevdiğin anılar hatırlarsın belki yarım bıraktığın bir işi belkide cevabını bulamadığın sorularına bir kaçına yanıt ölürken bile düşünürsün ve acı çekersin. Ruhunun seni terk edişini beklersin ama o senle son ana kadar kalır. Kaybettiğini işte o zaman anlarsın bedenin hissizleşmeye başlar fakat beynin sana düşüncelerinle işkence etmeye hala devam eder. Ölmenin o kadarda basit olmadığını anlarsın sadece intihar ederken acı çekeceğini düşünürsün ama asıl ondan sonrası gerçek acıdır. Kendini kurtarmaya çabalarsın son dokunuşlarını kendini yaşamaya dönmek için yaparsın.