Short stories

gepest

Elke dag opnieuw. Elke dag word ik op school uitgescholden en voor gek gezet. Niemand noemt mij op school gewoon Eva. Niemand noemt mij bij mijn naam, iedereen noemt me ''verlegen smurf'' of ''dombo''. Vandaag komt er een nieuwe jongen in de klas. Ik ben erg bang dat hij mij ook gaat pesten. Ik word uit mijn gedachte gehaald door mijn beste, eigenlijk mijn enige, vriendin Marion. ''Eva? Kom je mee naar school? Anders komen we te laat!'' Roept ze naar me. Ik sta op van het bankje in de tuin. Ik pak mijn fiets en ik loop de poort uit.

Als we op school zijn word er meteen naar mij geroepen. ''dombo. Lelijke eend!''. Ik negeer het groepje en loop meteen naar mijn klas nadat ik mijn fiets heb weggezet. Helaas zit Marion niet bij mij in de klas. Zij zit in 4 havo en ik in 4 vwo. Ik ga aan de tafel zitten waar ik altijd zit. De rest van de klas stroomt binnen. Na een paar minuten komt de leraar binnen met een jongen. Ik bedenk mij dat het de nieuwe jongen moet zijn. Floris heet hij. We doen een kort vragenrondje en dan mag Floris gaan zitten. Helaas is er alleen nog plek naast mij, dus hij komt naast mij zitten.  Na een tijdje merk ik dat hij anders is dan alle andere jongens, hij is aardig.

Na een toch wel leuke dag loop ik naar mijn fiets. Toevallig staat Floris zijn fiets naast die van mij. Omdat we de zelfde kant op moeten fietsen rijden we samen naar huis. ''is onze klas een beetje aardig?'' vraagt Floris ineens aan mij. Ik zucht en vertel hem dat ik door hun gepest wordt. Floris schrikt hiervan en had het niet zien aankomen. We praten hier nog een tijdje over en Floris vind dat ik voor mijzelf op moet komen. Ik besluit het te doen, maar alleen als hij mij helpt.  We praten gezellig verder en we zijn al snel bij mijn huis.

 Floris zegt: ''morgen kom ik je ophalen en gaan we er samen wat aan doen.'' Ik bedank hem en loop naar binnen. De volgende dag is Floris een kwartier te vroeg bij mij. We besluiten meteen naar school te gaan. Op de fiets bedenk ik me dat ik vandaag een presentatie moet houden en dat ik nog geen onderwerp heb. Floris vind dat ik het over pesten moet houden.  Als we in de les zitten, moet ik gelijk beginnen met mijn presentatie. Als ik na een kwartiertje klaar ben. Weet niemand in de klas nog wat te zeggen. Ik ben blij dat ik hun zo geraakt heb met mijn presentatie en ik ga tevreden zitten.

In de pauze komen er een paar jongens op me af. Tot mijn grote verbazing bieden ze hun excuses aan. Als ze weer weg zijn, loop ik naar Floris om hem te bedanken, want eindelijk na al die jaren is het pesten eindelijk voorbij, dankzij hem.

het is een beetje een raar verhaal, maar we moesten voor school een verhaal verzinnen wat waargebeurd kon zijn en het onderwerp was, zoals waarschijnlijk wel duidelijk is, pesten. en het mocht maar 300 woorden hebben, maar de mijne heeft er bijna 500 oeps ;p. Ik hoop dat jullie het leuk vinden.