Short stories

lief dagboek,

lief dagboek, 

Ik heb heel lang geleden voor het laatst geschreven. Ik had er niet echt behoefte aan en later ben ik je kwijt geraakt. De laatste tijd gaat het thuis niet zo goed. Eigenlijk gaat het al jaren niet goed, maar ik durfde er nooit wat over te vertellen aan je. Bang dat ooit iemand mijn dagboek leest en vindt dat ik me aanstel. Ik zal vertellen hoe het de laatste jaren thuis er aan toe gaat.

"Als je nou niet heel gauw doet wat ik zeg, dan zwaait er wat!" Sinds mijn moeder hertrouwt is, zijn dit dingen die ik dagelijks naar mijn hoofd geslingerd krijg. Mijn moeder is tot over haar oren verliefd en ziet niet in dat het mij sloopt. Als hij bij ons, is er bijna altijd ruzie. Hij denkt dat zijn wil wet is, maar ik spreek hem bijna altijd tegen. Als hij zegt dat ik de vaat moet wassen, dan moet ik dat meteen doen anders krijg ik de volgende dag gewoon geen eten. Toen ik een keer mijn bord vergat weg te zetten en hij zei dat ik hem moest opruimen, antwoordde ik met een simpele "Je ruimt zelf ook nooit je spullen op." Drie dagen heb ik opgesloten gezeten in mijn kamer. Als ik er uit zou komen barstte de bom los. 

Mijn moeder probeert al jaren de band tussen mij en mijn stiefvader te verbeteren. "Eef, wees blij dat hij er is. Zonder hem hadden wij het nu niet zo goed gehad. Denk daar maar aan." Het is een hele tijd goed gegaan, maar de laatste tijd is hij doorgedraaid. Zodra mijn moeder of ik iets doen wat hem niet aanstaat, wordt hij kwaad. Hij kijkt ons aan alsof we vuil zijn, of hij begint een ruzie. Nu ik wat ouder ben, 17 om precies te zijn, durf ik meer tegen hem in te gaan dan vroeger. Vaak wint hij het van me. Zodra hij zijn kwade stem op zet vlieg ik naar mijn kamer, bang om geslagen te worden. Hele dagen heb ik mezelf weleens opgesloten. Ik heb mijn moeder eens de vraag gesteld; kies je voor hem of voor mij? Natuurlijk heeft ze gezegd dat ze niet tussen ons zal kiezen. 

Vanmiddag weer zo iets. We staan op de camping in Frankrijk. We komen hier al jaren en hebben onze eigen stacaravan. Mijn moeder riep van uit de caravan naar buiten, of ik wist waar de bestek-koker is. Deze kokers met bestek hebben we ooit eens gekregen en die laten we standaard in de caravan liggen. Er zit plastic bestek in, maar niet van die wegwerp troep. Ik had de laatste lepel uit een van de kokers gehaald en toen aan Henk, mijn stiefvader, gevraagd of de koker weg mocht. Hij stemde in en ik heb de koker weggedaan. Ik riep tegen mijn moeder dat ik die koker weg had gedaan, omdat hij leeg was. Ze vroeg me waarom ik het niet eerst aan haar had gevraagd en ik antwoordde dat ik het aan Henk had gevraagd. Ze zei dat ik met haar had moeten overleggen. Ik antwoordde nogal bot: "Henk vond het toch goed." Hij stond er bij en deed alsof hij van niks wist. "Kap is even met die grote muil van je. Ik heb je nergens toestemming voor gegeven." Ik heb wijselijk mijn mond dicht gehouden en we zijn er niet over verder gegaan. Toen ik na het eten naar binnen ging, om naar de wc te gaan, hoorde ik hem vragen waarom ik zo boos deed tijdens het eten. Mijn moeder zei dat ik klaar was met zijn chagrijnige gedoe. Hij is kwaad geworden en begon te schreeuwen dat hij niks mis doet en het probleem bij mij ligt. Ik heb mezelf opgesloten in mijn kamer, waar ik in huilen uitbarstte. Omdat mijn telefoon nog buiten lag, ben ik een beetje gaan opruimen in mijn kamer. Ik vond dit oude dagboek en vroeg me af of het, net als vroeger, hielp om van me af te schrijven. En inderdaad, het helpt een beetje.

 Mijn moeder stond net aan de deur om te vragen of ik weer naar buiten kom. Ik heb gezegd dat ik de rest van de dag en morgen in mijn kamer blijf. Overmorgen ga ik op vakantie met een paar vriendinnen, waar ik heel veel zin in heb. Vooral ben ik blij dat ik een tijdje niet thuis hoef te zijn dan. 

Ik zal snel weer schrijven! 

Eva.