KARANLIĞIM

DEHŞET

Doğukan'la evin bir camından izliyorduk. Gördüklerimin karşısında kalakalmıştım. Yanındaki oğlanla tartışıyordu. Konuşmaları şöyleydi:
-Kardeşin yaşadığını öğrendi. İyi mi ha?
-Biliyorum. İyi değil ama özlemiştim. Hem sen yanımdaydın tanımıyormuş
gibi yaptım.
-Her neyse. Parayı ne zamana kadar getirirsin? Onca ilacında maddi değeri var.
-Para mı ? Bu kadarlıksın işte. Yok para falan.
-Demek öyle. Zaten katil olduğumu görmüştün. Beni bunla tehdit ediyordun. Zavallı öleceksin şimdi.
-Durduğuna yazık.
Ve o kurşun sesi. 3,4 kez vurmuştu. Ne parasıydı ya da kimi öldürmüştü?
Doğukan direk camı kırarak içeri girdi. İsmini bilmediğim şahsı bir güzel dövdü. Polisleri ve ambulansı çağırdık. Polis için geç değildi ama ambulans için geçti. Damla'yı hastaneye götürsekte kurtulamadı. Hala şokta olsam da atlatacaktım bu durumu. (Damla'nın hikayesi burda biter.)

Kardeşimin ölümü böyle sonuçlandı. Bir yanım eksik yaşıyorum.Gittiğim
okuldan ayrılmıştık. Doğu da benle birlikte okulunu değiştirmişti. O okulda hiç kimseyi tanımışlığım yoktu. İşte kardeşimle geçinirdim. O bana yeterli olurdu. Yeni hayata başlamak lazım bir yerde. Şu an evdeyim. Yengemler amcamlar bir de tonton dedem var. Onların yanına gidip biraz duracağım. Sonra yeni okuluma gideceğim. Okul demeye alıştım tabi. Kolej olan okul.
Amaaan anlatamadım siz anlayın işte.

Korna sesi. Doğu gelmiş olmalı. Pencereden baktığımda Doğu'yu gör-
düm. Çok zor tahmin ettim gerçekten.
Ceketimi almamla herkesi öptüm ve kapıyı açıp gittim.
-Günaydınlar hanımefendi
-Sizede günaydınlar beyfendi
Az bi sohbetten sonra. Okula varmış-
tık. Yarım saat bir süreçte. Okula geldiğimde biraz yabancılık çekmiş-
tim. Kolejlere alışık değildim sonuçta.
Doğu da en az benim kadar yabancılık çeksede onun arkadaşları buradaydı.
Ve işte o arkadaşlar sırayla gelmeye başladılar:
-Ben Esra
-Ben de Yaren(erkek)
- Selam küçük kız ben de Kadir.
Küçük kız mı? Kendisi benle aynı yaşta değildi zaten.
- Ve ben Doruk. Ekip daha var ama anca bu kadar bir araya gelebiliyoruz.
Hepsini de sevdim. Çünkü hepsi neşeli sırıtarak gelmişti.
- Hepinize selamlar ben de Yağmur. Ki
bazılarınızla tanıştım. Ama onlar burada değil galiba.
-Olabilir , dedi Esra
Biraz okulu gezdikten sonra derslere girdik. Farklı hayat beni biraz da olsa yenilemişti. Memnun muydum? Evet memnumdum. Umarım herşey güzel olacaktı. Batu beni eve bırakmıştı. Benle neden bu kadar yakından ilgileniyordu bilmiyorum ama inşallah farklı duygular hissetmez. Daha yeni kendime geliyorum. Gerçi yanlış düşünüyor olabilirim. Kankam yani o benim. Eve girdiğimde. Çok güzel bir ortam vardı. Yemek kokusu mu dersin yengemlerin gülüşü mü dersin ya da kuzenlerimin koşuşturması mı dersin. Hep böyle olsa. Mutfağa gidip annemi öptüm. "Ohh mis gibi kokuyor. Şimdiden doydum ellerine sağlık annem" dedim."Şimdiden afiyet olsun yavrum" dedi. Annemi böyle mutlu görmek beni de mutlu ediyordu.O benim elimdeki en değerlim. Burdan duyuru size. Annelerinizin kıymetini biliniz. Yoksa onun tek bir gülümsemesine muhtaç olursunuz. Ben gibi. Neyse duygusallaşmaya gerek yok. Yemek yemeğe gidiyorum ve güzel bir uyku çektikten sonra rahatıma laf yok.