"Ge, boo. Basta, sa Saturday ha. Anniversary nila mommy't daddy. Hwag kang mawawala! Hahaha. I love you, goodnight. ❤" I said.
"I love you too, boo. I'll make it, I promise. Goodnight. ❤❤" These were the last words he told me before hunged up.
This conversation on the phone happened just last night, Friday. And yeeeees! Today is my parent's anniversary! Syempre, excited na ko! :)))
It's 9:02 in the morning, at ngayon pa lang ako babangon. Okay, tamad na kung tamad, wala namang pasok e. Hahaha. Pagbigyan na
Paglabas ko palang ng kwarto ko, rinig na rinig ko na ang tawanan ng mga tita ko sa kusina. Hayyys, chismisan na naman! Hahaha
Nagmumog lang ako at naghilamos, tapos lumabas na.
Then, I saw mom and dad sitting at the swing house. Aww, those lovebirds <3
"HAPPY ANNIVERSARRRRRRRRRRRRRY!!!!" I greeted them.
"Thank you, anak. Si kuya mo?" Haha. Siguro kala nila may regalo ko sa kanila, or letter. I used to do and give those stuffs when I was younger. Meron naman talaga kong regalo e, pero gusto ko sabay namin ni Boo na ibigay 'yun sa kanila. Hihi :')
"Tulog pa po, ma. Baka puyat, lagi naman e." Laging madaling araw na kasi natutulog 'yun si kuya. Adik kasi sa RAN.
Pumunta na ulit ako sa kwarto ko para icheck kung nagtext na si Boo.
Unfortunately, bigo. Hahaha. Baka tulog pa 'yon, hayaan na nga -_____-
*at 6:31 pm*
Nagdatingan na 'yung mga bisita. Andami naman, ang ingay. Hehe. Nandyan 'yung mga officemates ni daddy, mga former classmates ni mommy, bestfriends nila, relatives namin, mga kapitbahay namin at madami pang iba.
"Jujubells. San na ko lulugar nito?" sabi ko sa sarili ko. OA. Hahaha.
So ayon, napagdesisyunan kong tumambay na lang muna sa kwarto ko.
I checked my phone pero wala pa ring text or tawag mula kay Boo. I decided na tawagan nalang sya.
Calling BOO ❤ (0917*******) ... no answer.
Calling BOO ❤ (0917*******) ... no answer.
Grabe, nasan na kaya 'yon?!
To: BOO ❤
Nasan ka na, boo? :)))
After 2, 5, 10 mins... wala pa ring reply.
Nasan na kaya 'to? -_____- Tinext ko sya ulit.
To: BOO ❤
Uy, nasan ka na?
At isa pa ulit.
To: BOO ❤
Anooooo? Galit nakoooo!
At isa pa..
To: BOO ❤
Hoooy!
Hindi ko namalayan, 7:30 na pala. Nagugutom na ko. Hayy, makakain na nga.
Lumabas na ko ng kwarto.
"Ay tanga!"nasabi ko na lang sa sobrang gulat ko.
"Bwisit ka tlagaaaa, grabe kaaaaaaaa!!!"dagdag ko pa. Nakahawak pa rin ako sa dibdib ko.
"Ano ka? Hahahahahahahahahahahaahhaha" Amp naman oh. Dagdag badtrip talaga 'tong kuya ko. Nakakainis. Sobra pa makatawa. Winalk-outan ko nga. >______<
"Oh nak, kumain ka na dun." sabi ni daddy pagkakita sakin.
"Ge po, dad." ako. Kumuha na ko ng pinggan ko tsaka ng ulam at bumalik na ulit sa kwarto. Ang daming kumakausap, nangangamusta. Tinatamad naman akong makipagkwentuhan, kaya snob muna. Hahaha
8:30 na ng matapos akong kumain. Grabe, tagal nun ah. At sa isang oras na pagkain ko, wala pa rin akong text or tawag na natanggap mula sa kanya <//3
*9:10 pm*
Siguro nga hndi na dadating 'yon. I've called a hundred times already and texted him for almost a thousand times. Grabe ha, grabe talaga!
Napagdesisyunan ko na ding ibigay 'yung gift kila mommy. Pero nilagay ko na lang sa kama nila, tinatamad na ko lumabas e.
Isa pa, busy na sila sa mga bisita nila kasi nagpapaalam na 'yung iba kasi gabi na daw at kailangan ng umuwi.
*9:45 pm*
Inaantok na ko so humiga na ko sa kama ko.
Hndi ko man lang yata naenjoy 'tong araw na 'to. Haha
But before I slept, I've decided to text Boo one more time.
To: BOO ❤
Hahaha. Okay. Salmat ha, SALAMAT!!
Insert the most sarcastic tone, please! Nakakainis kasi, nakakainis talaga!
After a few minutes, nakatulog na ko. zzZ
.
YOU ARE READING
NO HAPPY ENDING ♡
Fiksi RemajaThis story is full of twists. Just like in real life, hndi puro masasaya lang. Because the truth is, fantasy is way far from reality. Sa love hndi palaging mahal nyo lang ang isa't isa at BOOM! May happy ending na. Sa totoong buhay, WALANG HAPPY END...