The Man Who Can't Be Moved

VI.

Mahigit isang linggo ko na syang binabantayan pero wala pading nangyayari.

Minsan nga e nakikita ko syang umiiyak. Tinatanong ko sya kung bakit sya umiiyak pero hindi sya umiimik.

May dumating na lalaki sa bahay nila. At sabi ng Mama nya, manliligaw nya daw yun. Yun yung Bestfriend nya dati sa Pinas.

Minsan nga ay nagpatulong yung lalaki sakin na magayos ng date nila. Pero tumanggi ako. Ano yun tutulungan ko syang agawin yung babaeng mahal ko?!

Pero sa buong date nila, nandun ako sumusubaybay at pinapanood sila. Pero nakatago lang ako.

Pero mas tanga ako.

Bakit ko pa sila pinanood?

Nandun ako hanggang sinabi nya yung salitang,
"Oo, sinasagot na kita."

Pero pagkatapos nun, Wala. Wala na ako sa sarili ko.

3 weeks nalang, Hahaha.
3 weeks nalang din naman akong magsstay dito.

Sa bawat araw na nagsstay ako dito at nakikita ko sya, parang sinasaksak ang puso ko.
Ito na ba ang bawi ng universe sakin?

Napagdesisyonan kong lumipat nalang ng tirahan. Ayoko na, na makita pa sya muli dahil alam kong sasakta nya nanaman ako. Emotionally.

Pero may isang bagay akong di sinasabi sa kanino man. Meron akong isang Journal, dun ko sinusulat lahat ng nangyayari saken sa isang linggo. Malapit ko na syang mapuno. Mga Saktong tatlo linggo sulat nalang yung kasya.

***

Its been a long time since I was staying here when I realized that Im hopeless. I cannot return the way she loved me just like 2 years ago before she had her Temporary Amnesia. I tried my best but, I think that I can't hold on anymore. She already let go 2 years ago and Im too late to realize that I was holding on toi that time. Im so Stupid for not realizing it sooner. But always remember that.

I will always love you like the way you love me 2 years ago.

***

Before I left the L.A. , I left my Journal to her room. So that, she will always remember that there is always someone waiting for her.

@ The Philippines.
A month after.

Ngayong araw na to may natanggap akong letter. Walang address kung saan galing.

I opened the letter.

***
Hi! Kamusta ka na ;)
Ako to. From L.A.

Sorry nga pala kung hindi kita pinapansin nung pumupunta ka dito o umiimik sayo. Sorry sa lahat ah. Simula nung Elementary pa tayo na lagi kitang kinukulit, lagi akong nakadikit sayo kahit alam kong ayaw mo naman talaga sakin.
At nung araw na ipinahiya mo ko sa harap ng mga classmate natin kung saan nalaman ng lahat na may Sakit ako sa puso. Alam ko namang di mo lang napigilan yung sarili mo nun e. Tanggap ko yun.

Oo matagal nang bumalik yung memorya ko. Simula nung nakita muli sa Los Angeles. Nung tumingin ako sayo, sunod sunod na bumalik lahat ng alaala ko simula pa noong bata ako.

Nabasa ko na yung Journal mo, At yun ang nagtulak sakin na sulatan ka. Nandito yung kasama ng Box. Salamat. Napangiti mo ako kahit papaano.

Sorry talaga ah. Natatakot lang ako na may masaktan uli.

Ayaw kitang masaktan muli.
Tandaan mo din na.

First Love Never Dies♥

Goodbye.

***

I closed the letter.

"Hello?!"
"Im setting my Flight to L.A. tommorrow."

--End--