Let Go (ft. Tao and EXO)

Part 4

PART 4

A/N: Tao (pronounced as Taw) is short for Tristan Ace Ostara

TAO'S POV

Hinila ko siya palabas ng room, Kung bakit? di ko alam. Gusto ko siyang yakapin kanina kaso hindi pwede PDA (Public Display of Affection) kaya yun, ayoko nga magkaroon ng offense

"Where are you going to take me? Magsisimula na yung klase!" - sigaw niya

Tinignan ko yung relos ko.

"May 30 minutes pa tayo" - sabi ko habang hinihila siya

Dakdak siya ng dakdak at kumakapit sa kung anong pwedeng kapitan.

"WAAAH!!" - sigaw niya, buti na lang soundproof yung mga classrooms

"Put me down!" - sigaw niya ulit habang pinapalo ako

Ayaw niya magpahila eh kaya yan binuhat ko siya na parang sako sa balikat ko, buti na lang magaan siya.

"Aish! Put me down jerk!" - sigaw niya

"Maya kapag nakarating na tayo sa rooftop" - sabi ko at pinalo siya

"WAAH! Pervert!" - sigaw niya ulit

Naglalakad lang ako. Buti naman na nahimik na siya, sakit kaya sa tenga yung sigaw niya. Kung kanina di siya nagsasalita, ngayon sumisigaw na.

"You remind me of my brother, he used to this to me when I don't want to eat." - sabi niya out of blue. Naramdaman ko na lang na basa yung polo ko. Tsk! umiiyak na naman siya.

Nung nakarating na kami sa rooftop binababa ko siya kaagad

"Ahh!! Bakit mo kinurot pisngi ko!" - sigaw niya

"Haha namumula ka kasi!" - sabi ko, ang cute lang niya

"Paano ba naman ako hindi mamumula eh you carry me like that lahat ng dugo pumunta sa ulo ko!" - sabi niya ng naiinis, haha mas lalo tuloy siyang namula

Mahangin sa rooftop. Tinitigan ko lang siya, basa mga mata niya at ang pula ng muka niya. Paano ba ako magsisimula?

"Don't stare me like that" - sabi niya

"Cry" - utos ko, hindi ko alam papaano magsimula eh

"Huh?" - deny niya sa akin

"Sa kaka day dream mo hindi mo napansin na umiiyak ka na at mas lalong di mo napansin na nasa harapan mo ako.." - sabi ko sa kanya na nakatingin sa mata niya ng diretso. Iniwasan niya lang ito at yumuko

"Now what do you want to prove to me?" – sabi niya

“Just let it go, umiyak ka hanggang sa gusto mo para malabas mo lahat ng sakit at hindi ka na ulit iiyak” – sabi ko, at hinawakan ko yung baba niya at itinaas para naman makita ko expression niya

"I don't cry in front of people, especially you.." - sabi niya

"YAH!! Bakit ka tumalikod?!" - sigaw niya

Psh! SLOW

"Sabi mo hindi ka umiiyak sa harap ng tao kaya yan tumalikod na ko. Kaya umiyak ka na" - paliwanag ko.

Tumawa siya tapos tumigil. Ilang saglit siyang tahimik. Maya maya yumakap siya sa likod ko at naririnig ko na ang mahina niyang hikbi at pinakinggan ko lang lahat ng mga sinasabi niya

"Nakakaasar naman ehh.. dapat namatay na rin lang ako kasama nila! Ang hirap.. ang hirap hirap kapag wala ka ng pamilya! Why did they leave me? Didn't they know na sobrang sakit ng naramdaman ko nung nawala sila, halos kulang na lang mamatay ako dahil sa nararamdaman kong sakit nung nawala sila.. hindi ko nasabi at nagawa lahat ng gusto ko kasama sila.. naiinggit ako sa mga bata na may pamilya sila na ang saya saya nilang tignan.. but I'm thankful at kinukop ako nila tita.. kapag nalaman ko na lang kung sino gumawa nun.. WAAAAH!! punyemas!" 

Bumitaw na siya sa pagyakap sa likod ko pero niyakap ko siya

"Wag mo sisihin ang pamilya mo kung bakit iniwan ka nila hindi din naman nila gustong iwan ka" - paliwanag ko. Umiyak lang siya ng umiyak hanggang sa okay na siya, tinatap ko lang yung likod niya

"What's your name pala?" - sabi niya at kumalas sa yakap ko

PSH! Di niya naalala ang maganda kong pangalan!

"Tao" - sabi ko sa kanya nakakaasar siya ah!

"Thank you Tao!" - sabi niya na nakangiti. Edi yan ang ganda na niya. Pupunasan ko na sana yung luha niya ng biglang...

**KRRRRIIIIIINGGGG**

Nagring na yung school bell. Panira naman oh! Ganda ganda ng ng moment namin eh tapos umextra?! Hinila o siguro ang mas magandang term ay kinaladkad  niya ako papunta sa room namin

Siguro tama na yung nalaman tungkol sa kanya para makilala ko siya..