In That House

Is this Life?

| Haru's Panaroma |

Onti na lang talaga at tutulo na ang mga kanina pang nagbabadyang lumabas sa mga mata ni Haru. Ibinibigay nito ang best para lang hindi bumagsak. Pinaglalaruan ni Haru ang dulo ng kanyang buhok, isa sa mga habit niya pag siya'y nahihiya o kinakabahan.

Pinagtitinginan na kasi sila ng mga tao sa paligid. Nagbabangayan ang kanyang professor na lalaki sa boss ng kanyang pinagpapart time job na isang resto grill bar.

Hindi na kinayanan ni Haru ang hiya, takot at ang gulo kaya nama'y nagtatakbo ito papalabas ng resto. Hindi niya alam kung saan na siya dinala ng sarili niyang paa. Hanggang sa ito'y napagod na at bumagsak na lang siya sa lupa. Bugbog na bugbog na siya sa pisikal, mental at emosyonal. Lumipad na ang isip sa kalawakan, hindi na gumagalaw. Tanging ang malakas na pagagos ng mga luha na lang sa kanyang mata ang gumagalaw. Naipikit na lang ng dalaga ang mga mata at nawalan na ng malay.

☆★☆★☆★☆

"Hoy!" Napahinto si Haru sa paglilinis ng CR ng may tumawag sa kanya at nilingon "Tawag ka ni Boss sa taas" sabi nito na sobrang naaasar at agad na nilayasan kasama ang pagsipa ng baldeng may lamang tubig at padabog na isinara ang pintuan.

Kakaibang takot ang bumalot kay Haru sa sinabi ng katrabaho sa kanya. Bago siya lumabas ng CR ay sinigurado niyang iniwan niya ng malinis ang CR. Pagkatapos ay umakyat sa opisina ng kanyang boss.

Kumatok muna siya at hinintay na marinig ang salitang pasok. Na ayaw niyang marinig kasi alam niya na pagpumasok siya wala na siyang kawala.

"Pasok" wala na talagang kawala, as if ang mga salitang ito ay parang kadenang pumalupot sa katawan niya at hinihitak papasok sa kwartong tingin niya ay impyerno.

"Ilang araw kang um-absent?" Tanong nito kay Haru na nakaupo sa swivel chair. Sa tanong palang ng boss niya ay alam na niya kung saan tutungo ang usapan nila. Doon pa lang ay gusto nang tumakbo ni Haru papalayo sa lugar na ito.

"Tatlong araw po" may galang parin na sagot nito. Sa totoo lang mainit parin si Haru, nilagnat kasi siya ng mataas, due to extreme stress. Ang nagaalaga sa kanya ay ang kanyang professor na lalaki, na of course din super hate niya.

"Sayang din ang tatlong araw na yon, Haru" ("Don't say my freaking name as*h**e!") "Nalungkot ako sa loob ng tatlong araw na hindi kita nakikita" tumayo na ito sa swivel chair at pinuntahan si Haru na nakayuko. Umikot-ikot ito sa kinatatayuan ni Haru habang sinisinghot-singhot ang leeg ng dalaga habang itinatakbo ang kamay sa mga balikat nito at braso "Di mo lang alam kung gaano kita namiss.." this time hinawi ng boss ni Haru ang kanyang buhok at hinalikhalikan ang leeg ng dalaga. Napansin naman ng boss na mainit pa si Haru "Mainit ka pa pala, gusto mo bang magpahinga?" Tanong nito at hinarap siya nito sa boss at dahan dahan hinimashimas ang dalawang pisngi nito at binigyan ng isang mabilis na halik sa bibig.

("Go back to where you belong, retard! Filthy maniac!")

☆★☆★☆★☆

"Meron tayong camping sa Nijigaoka Camp next week. This is a MUST, at paghindi kayo sumama mahihirapan kayo sa next semester ninyo. Lahat dapat kasama walang maiiwan. No further explanations. Class Dismiss" biglang umalis sa harapan nila ang kanilang Professor na babae. Lahat sila excited at hindi na mapakali sa parating na camp. Lahat ay biglang nagplano kung anu-anong kalokohan ang gagawin nila at kung anu-ano pa.

Silang lahat ay excited pwera kay Haru na hindi alam kung paano at kung saan kukuha ng pera. Kulang pa ang ipon niya na dapat ay pambili niya ng bagong bag for the next semester. Malayo pa ang sweldo sa trabaho niya. Ayaw niyang kunin ang sweldo nito ng maaga dahil baka ang idemand na kapalit non ng boss niya ay sex.

Yeah. You read it right. Sex. Sex satisfaction lang si Haru at wala na siyang magagawa doon. Pilit lahat. Hindi niya ginusto ito. Ilang beses na siyang nakaranas ng paghihirap pagtumatanggi siya, either ipabugbog siya o ibenta ang kanyang mga litratong walang saplot sa porn site. Walang sinumang babae na gusto lang ay magkaroon ng isang simple at normal na buhay ang magulo.

Sa sitwasyon ni Haru noong una ay ilang beses na nitang sinubukan ng magsuicide, pero sadyang ayaw ng kapalaran na maaga siyang mamatay.

Papalabas na siya ng room nang nakawit ang paa nito sa string na nakaharang sa pinto na dahilan para matapunan ng flour sa Haru. Nagtawanan ang mga kaklase niya at isa-isa siyang pinagbabato ng itlog kasama na ang iba't-obang klase ng sprinkles. Nanatili lang na nakatayo doon si Haru at hindi nalang umimik. Hinayaan din niyang kuhanan siya ng litrato para ipagkalat sa buong campus.

To the rescue kuno naman ang professor niyang lalaki na sex satisfactory kay Haru.

"Okay ka lang ba Haru?" Nagaalalang tanong nito, "Kasi sabi ko sayo na wag ka munang pumasok dahil may lagnat ka pa eh!" Dagdag pa nito.

("Stop it you bastard! You're making me puke! Stop sounding like you really care. Kaya ka lang naman nagaalala dahil hindi mo ko mapapakinabangan kapag may sakit ako. Bongols ka, hindi ako tanga!")

Tatawag DAW ang prof niya ng janitor pero turns out siya na ang naglinis nito. Pumunta siya sa locker room ng girls para maligo. Nakaunderwear na siya at magpapalit na sana ng matagpuan ang kanyang damit na ginupit at nilagyan ng spray with dirty words. Wala siyang nagawa kundi iuwi ang kanyang track suits.

Mas tumaas ang lagnat ni Haru kinabukasan. Naging sinat na lang kaso ng dahilan sa pumapasok sa trabaho bumabalik ito. Then the day after the camp...

Nageempake si Haru ng mga gamit sa kanyang hand bag. Isang linggo ang kanilang camp doon sa Nijigaoka. Pagkatapos maempake ay nahiga na.

"Sana mapaginipan ko ulit yun" bulong ni Haru sa sarili at bahagyang nangiti. Sa mga araw na nagkalagnat si Haru ay nananaginip siya ng isang lugar na nasa gitna ng gubat na may bahay at may mga taong masayang nakikipagkwentuhan at harutan sa kanya, kumakain sila sa isang bakuran, nagkakantahan, nagmo-moma, masayang naglilinis ng bahay ng sama-sama. Ang mga kasama nito ay hindi niya maaninag, blurred. Oh how she wish to meet them. Isa lang siyang panaginip Haru, ayan ang sumasampal kay Haru all this time.

Bago makatulogg si Haru na umiiyak habang yakapyakap si Kumamon, bumulong siya ng,

"Is this life?"

Oh yan na! Tapos na ang una kong prologue sa ating bida:)) Anyway maganda ba? Syempre naman maganda! Ahahaha:D

Sige na nga babye na folks:))

HeolAris~