In That House

What If?.. Pt.1

| Haru's Paranoma |

3 am ng umaga. Mahamog at madilim pa. Maingay din.

Si Haru ang unang estudyanteng nakasakay na sa bus kaya ang upuan na nakuha niya ay sa likod. Habang gumagalaw pa clockwise ang mga kamay ay mas umiingay ang paligid kasama ang unti-unti nang pagsikat ni haring araw sa horizon.

Sinaksakan na lang ni Haru ang pareho niyang tenga ng earphone at nagpatugtog ng Owl City - Metropolis.

Tumagal ang biyahe ng 4 na oras from school to port. Lipat sa barko ng 3 and a half hours in water. Then travel for another 3 hours. Kaso here's the twist.

Nasiraan ang bus number 4. Ang bus kung nasaan si Haru.

Ang ginawa ng mga estudyante ay nagpapalipas ng oras sa mga kanya-kanya nilang mga agenda. Si Haru? Nasa ilalim ng puno nakaupo habang nagpapatugtog.

Kaysa naman na magadik ang mga estudyante, naisipan na gumawa ng ice breaker ng tour guide nila. So lahat ay tinawag at nagform ng circle.

Ano ba naging ice breaker? Simple lang know each other. Okay, so anong konek ng get to know each other sa pagpunta ng sub-group na kinabibilangan ni Haru sa pagpasok sa loob ng masukal na gubat? Simple lang din. Madami kasing pinilit ang isa sa kanila na nagclaim na hindi takot sa madilim na lugar ang pumasok sa lugar at itest ang kaklase. Watching from a far, nanahimik lang si Haru, her guts are telling her to leave the place immediately because she already feel the bad vibes crawling in her skin.

"Guys tara na! It's not safe here anymore" pagyayaya ni Haru.

"Psh. Stop being a warfreak Haru, we have flashlights! Okay so stop being so scaredycat" tinapik-tapik ng isa niyang kaklase ang pisngi niya at ipinakita ang flashlight.

"I'm going back" sabi ni Haru at hindi siya pinansin. Hindi pa man nakalalayo ay may narinig na siyang hiyaw ng mga kaklase niya kaya naman napabalik siya sa lugar kaso wala na. Another feint scream, following it no matter what but failed. Doon lang niya natunton na hindi na niya alam kung saan siya galing and she started to freak out pero pinakalma parin ang sarili as much as possible.

Ang tahimik ng lugar. Tanging ang bayolenteng paghampas lang ng bawat puno sa kapwa puno at ang maiingay na paggalaw at tinatangay na hangin ng mga tuyong dahon. Naririnig na nga niya ang kanyang sariling paghinga sa tahimik.

Hindi matatakutin si Haru, pero grabe lang ah, sinong hindi matatakot sa sitwasyon na ito. Mag-isa, nawawala ang mga kaklase niya. Nawala na siya sa kalagitnaan ng kagubatan, sa ilalim ng bilugang buwan na natakpan pa ng ulap.

Hanggang sa makarinig siya ng mga kaluskos sa likod, napalingon naman si Haru, another kaluskos, same reaction. Tapos pagkaharap niya ay may dumagan sa kanya at tinakpan ng isang tela ang kanyang bibig. Madiin na hinawakan ang parehong kamay sa taas ng ulunan nito. Tunog ng dahong tuyo na tinapakan ang narinig niya at tatlong lalaki ang pumasok sa pananaw ni Haru, mga nakabonet ito at nakatakip ng itim na jacket.

Mas lalo nagpanic si Haru ng hinawakan ng dalawang lalaki ang kanyang mga kamay at ang isa ay sa paa tapos ang isa ay sinimulang hawakan ang thighs ni Haru papaakyat.

("I'm tired with this damn whole thing! Gimme a break for pete's sake!")

Mas lalo pa ulit siyang nagpupumiglas at nagwawala nang tanggalin ang buttones sa pantalon niya, then ang sira ng jacket niyang walang zipper at pag-angat ng damit niya.

Sa sobrang pagwawala ay nadulas ang kamay ng lalaki at napakawalan ang isang paa ni Haru na dahilan para matira ang jr ng lalaki. Hissing in pain and irritation sinampal nito ng pagkalakas si Haru. Sa pagtawa ng mga kasama, naging pamilyar si Haru sa mga tawa.