Her geçen gün bir önceki günden daha kötü, her geçen gece bir önceki geceden daha karanlık, her geçen sabahın gökyüzündeki o muhteşem mavilikte bir eksiklik var günler geçtikçe azalan maviliğin yerini karanlık alıyor adeta. Gunduzlerim bile karanlık artık, ne güneşim var ne de o hayran olduğum mavilik sadece karanlık var artık...
Hani olur ya insanın gözü alışır karanlığa, sonra aydınlıktaki kadar olmasada görebilmeye başlar etrafını, öyle değil işte benimki zifiri karanlık.
Lakin zifiri karanlıkta da olsa gorebildiğim tek şey var o da UMUTSUZLUK ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMDEN GELENLER
De TodoSadece içimden gelenler bunlar ... Ne hikaye ne roman ne de şiir bunlar içimdeki benin dile gelmesi. Suskunluğun konuşması...
