" Forever Together "

" Chapter V "

Bago sya pumasok sa bahay nila ni requote ko sa kanya ung nakita ko sa movie "Dont let the world change your smile" tapos nun nag smile na ako sa kanya, and you know what she smiled back at me and thanked me. Di lang ako sure pero may something talaga sa smile nya, yung tipong nakakagaan ng loob, ung tipong makakalimutan mo lahat ng problema mo. Sobrang saya ko ng araw na un, tapos dinag-dagan pa ng txt nya sakin, "Thank you for today, thank you for the treat, thank you for making me smile, and lastly thank you for reminding me to be strong everyday". I simply txt her back, "Welcome. Its an honor to make some one like you happy."

( 4 months later.... )

So im back, and i know its been a while.  But until now friends parin kami ni sai-sai. Pero papunta na kami sa something. Sa loob ng 4 months hindi ko parin masabi sa kanya ung tunay kong nararamdaman sa kanya. Hindi ako nag palya sa mga pangako ko sa kanya, araw-araw ko syang hinahatid sa kanila, umulan umaraw, tapos araw-araw na kaming sabay mag lunch, kahit hindi match yung schedule namin we always find time for each other and yet di ko parin masabi sa kanya na unti unti na kong nahuhulog sa kanya. I know, mayber for others this a perfect set para sabihin na sa girl ung tunay na nilalaman ng puso ni boy. For now hinayaan ko muna na maging best friend kami. 

One day nung hinatid ko sya sakanila, dumating ung mama dya galing ibang bansa, hindi naman sa jinujudge ko ung mama nya pero parang ayaw nya sakin. Then ofcourse I witness a typical reunion scene, nag yakapan silang mag ina, may konting iyakan. Then kinausap ako ng mama ni Xyrile;

Tita: Iho, kaano-ano mo ba ung anak ko?

Me: Ay tita best friend nya po ako.

Tita: Buti naman, hangang dyan na lang kayo ha, may iba kong gusto para sa anak ko.

Our short conversation have a long term affect on me. Napahiya ako nun, kaya pag kasabi ng mama ni sai-sai un nag paalam na lang ako kay tito, i cant even look Xyrile in the eyes, and then i took off na. Sa sobra sakit nung narinig ko wala na akong paki-alam sa dinadaanan ko, in short naging careless ako. Habang nag lalakad ako pauwi nag tetxt sya sakin pero di ko binabasa, she even called be 10 times while i was walking home. Hindi na ko nag dinner nun rekta toothbrush, ligo then tulog ang peg ko nun. Kahit before ako matulog kulang nalang maging massage bed ung kama ko kasi walang tigil sa kaka vibrate ung phone ko dahil sa mga txt at tawag nya. I ignore all of that even though na masakit para sakin ung ginagawa ko, pinalipas ko muna ung sama ng loob ko. 

After two days nag decide na ko na humingi ng sorry sa kanya but i waited for her class to finish. And you know what she slaped me three times in the face with out hearing my explanation at all;

Me: What the f*ck! para san un? 

Xyrile: Para yan sa hindi pag re-reply sa mga txt ko, and sa hindi pag sagot sa mga tawag ko.(Insert her angry face)

Me: Kaya nga ako nag sosorry sayo..... (She slaps me again). The hell? ano nanaman ba problema?

Xyrile: Para yan sa hindi mo pag paparamdam sakin ng dalawang araw.

Me: Kaya nga nag sosorry ehh....(She tried to slap me pero naka ilag agad ako) but then she followed it up by a right hook straight to my face) Heyyy!! Stop na. SORRY NA NGA EH!!!! STOP PLEASE!!! Jeeez.

Xyrile: Pati ba naman ikaw iiwan mo rin ako? 

After that I gave her a hug and a kiss to the forehead. Tapos sabay bulong sa kanya ng "I will stay by your side no matter what. Trust me with this okay?" Then I smiled at her while looking to her dazzling eyes. "So go ahead and chear your self up. Go ka na baka ma-late ka na sa next class mo. And then bago sya umalis she gave me a huge kiss on the chicks, and a simple thank you. I know right? nakakalig? ahahahahhahah.

( !! To Be Continued !! )