LA

49 0 4
  • Dedicated kay JM Molines
                                    

Have you experienced playin love's game? -  Him

Yes. - Me

Nafall ka ba? - Him

No. Pero I've realized ...

----------

"Let's runaway to the place

Where love first found us

Lets runaway for the day

Don't need anyone around us

When everything in love gets so complicated,

It only takes a day to change it.

What I have to say can't wait

All I need is a day

So let's runaway..."

-Runaway, Bruno Mars

Kanta sakin ng boyfriend ko aweek ago. NagCool Off kami last last week at sa dahil hindi namin matiis yung isa't isa, hindi natapos tong araw na to nang hindi kami nagkakaayos. Tch. Drama. Oo. Mas mahal ko yung boyfriend ko kesa sa ka-MU ko ngayon.

The last sentenced froze my body and kept me thinking kung tama ba talaga yung naging desisyon ko kung bakit ko siya niyaya sa ganung sitwasyon. Hanggang ngayon, iniisip ko pa rin talaga kung tama o mali yung ginawa ko na yun. Simple lang naman kasi e. Kaya kong ilibre sa kanya yung lintek na print na yun e. Bat ba niyaya ko pa siyang maglaro ng effin' game na yun. -_-

Back to reality ng bigla na lang hatakin sakin ni Erik (My Boyfriend.) yung isang boteng Colt 45 na nilalagok ko. Last na yun e!.

"Bat ka ba naglalasing?" He said in monotonous voice. Bakit nga ba ko naglalasing e totally nakapa-epic fail fail naman nung game. Wala naman kasing nagyari saka hindi namin kami nagwork-out nung ka-MU ko e!. So disappointed! Eh Pano ba naman, kayo kaya mawalan ng pasok ng isang linggo! Punyaterang Maring yan saka Habagat. Naaga tuloy SemBreak ko! =______=

"Wala lang. Trip ko e. Naghahanap kasi yung tyan ko e." Sagot ko naman sabay hatak ng beer pabalik sakin.

"Ikaw bata ka! Lubayan mo ya't magpahinga na tayo sa kwarto mo!" He Shouted that. Fuck. Galit na to so I ended up going to my room and started surfing the net. Scroll lang ako ng scroll pababa pero wala naman intresting. When suddenly ... "Si JM no?", he said.

Natigilian ako dun. Oo, si JM nga. Hinarap ko siya saka ko tumango then binalik ko ulit yung attensyon ko sa laptop. "Bakit?", he asked me again. Tears fell from my eyes. In between my sobs, he just embraced me and whispered something to my ears that made me realized that I was infatuated by that time. Then kumalas ako mula sa mga bisig niya.

"Sorry." Sabay naming sinabi. We've ran out of words. Nakita ko din na may tumutulong luha sa mata niya. Hindi ko man lang maigalaw yung katawan ko para punasan yun. Ayaw kong nakikitang umiiyak yung boyfriend ko dahil sakin tas ngayon, hindi ko magawang punasan yung mga luha niya. Ngayon lang ba umepekto yung beer? Putcha! Tas ako din umiiyak hanggang ngayon?

Then may force na tumulak samin para maghalikan. Ewan. Di ko alam kung bakit ganun yung nangyaring kasunod. Unlike ng magkabalikan kami 5month ago, ngayon lang namin ulit to nagawa. This time, puno ng emotion yung bawat galaw ng aming nga bibig. Halatang sabik na sabik sa bawat isa. Hindi kami bumibitaw hanggang sa maubusan kami ng hininga. Buti nga hindi nagkaron ng urge yung mga katawan namin para magsex for the nth time! Pero, "Action speaks louder than words.". Mahal namin ang isa't isa. Words could not explain. Basta. Damang dama namin yun.

Alam kong nagkamali ako sa pagpasok sa lintik na game na yun pero wala kong pinagsisihan kasi alam kong above all, masaya ako sa boyfriend ko ngayon. Madami kong narealize na Epic Fail na Game namin ni JM. First, Friends are friends. Oo, naglalandian kami sa text, sa chat pero, sa personal? Naaah. Hindi no, alam naman niyang may boyfriend ako. Wala naman magbabago samin ni JM after this e. Second, Love your partners imperfection. Wala naman kasing taong perpekto e. "Ako din naman e. Lalo kapag nagkakatampuhan tayo. I fling with other girls. Naiintindihan kita ... " Yan po yung binulong sakin ni Erik. Tas secretly yun ha so wala akong idea. tsk. In the end, We accepted each other's apology. Dahil dito, mas magiging matibay yung relationship namin. Lastly, common na to pero the best to:

"Don't make promises when you're happy and Don't make decisions when you're sad."

Oo, malungkot ako nung niyaya ko si JM sa effin' game na yun. Naghahanap ako ng attention. Sentimental kasi akong tao. Stubborn pa. Sa dinami dami ng mga pinasukan kong gulo sa buhay ko, isa to sa pinakamemorable. Binigay niya sakin yung isa sa pinakamasayang gift sa life ko. I never trusted anyone after ko mabroken 2years ago. Even Erik, hindi ko siya pinagtitiwalaan. Honestly. Alam kong sincere siya pero hindi ko pa din magawang magtiwala. Ilang beses na kasi ako pinahamak ng lintek na tiwala na yan e. Napakaimmature diba? Napakachildish ko kasi pumasok ulit ako sa isang relationship na hindi ako nagtitiwala sa partner ko. And now, thanks to JM. I've LEARNED AGAIN how to Trust. :)

Trust is like Miracles, they do not always shows up when the game's going. But in the end, it'll assure you that it is worth holding on.

----------

... Mas mahalaga pa din sakin kung anong tinitibok ng puso ko. Mahirap magtiwala pero mas mahirap yung hindi ka nagtitiwala. - Me

So, do you wanna runaway? - Erik

5 ...

4 ...

3 ...

2 ...

1 ...

No. I would like to stay like this forever. ILoveYou. :*- Me.

INSIGHTS. Blah blah blah.Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon