Friends
Within a blink of an eye, nagising na lang ako na masaya. Happy going kasi tapos na yung isang sem na punong puno ng aksyon saka emosyon. Papasok na ako para kunin yung grade namin sa isang subject (Structural01) kung saan ang aming buong year level ay nakakuha ng bagsak na marka. Well, mahirap talaga kasi yung subject niya e. Gumayak ako, naligo, kumain, nag-ayos ng sarili at mga gamit na dadalin sa aming paaralan.
Habang nasa daan, nakikipagtext ako sa ilang kaibigan ko, esp. kela Kim, Eden saka Erik. Mas naunang natapos ang usapan namin nila Kim saka Erik. Maya maya'y natapos din ang usapan namin ni Eden. Makaraan lamang ang ilang minuto, bigla ulit nagtext si Eden. Napag-isip niya ako ng wala sa hulog.
EDEN: Jeff, miss mo na si Panget (ex ko.) no?
AKO: Why? Not that much.
EDEN: Kasi feeling ko, miss na miss mo na. Sakin mo kasi binabaling. Hehe.
Nakadalawang send siya sakin nung text na yun pero hindi man lang ako nagreply. Nagtext ulit siya.
EDEN: Sorry ah. Baka naoffend kita sa tanong ko.
Again, hindi na naman ako nagreply. Napaisip talaga ko. Namimiss ko ba talaga si Panget? Di ko alam. Hanggang sa dumating ako sa school e walang ibang tumatakbo sa isipan ko kundi yung bagay na yun. Hindi nga din nagstay sa utak ko na sa October 24 na daw ibibigay uing Grade namin dun sa Structural saka naka1.00 na pala ko sa Electrical namin. Pauwi na ako at nakasabay ko si Kim sa jeep. Halata kong naiinis sakin si Kim nun. Wala naman ako magawa kasi super occupied utak ko. Pagdating ko naman sa bahay, wala pa din makausap sakin ng maayos. Super affected no?
Later that evening, nagGM ako:
Not offensive, yet got a point. Got me think of it again.
GoodEve.
I dreamt of sleeping on his lap again. =/
NP: When I Dream About You, GraceNote.
#Signs?
Nagreply si Eden agad.
EDEN: Sorry.
Tagal nagsink-in sakin nung sorry niya. Nagreply naman ako.
AKO: It's okay. I'm sorry if I'm drifting my attention to you.
EDEN: No! Para kasing nakakaguilty lang lagi kang tumutulong samin without kapalit at all. Pero wala naman kami nagagawa for you.
Umandaar si nega-Jeff. Ayun. Hindi ba sapat sakin na naooccupy nila yung time ko? Masama na bang tumulong ngayon sa kaibigan mo? Masama bang idivert ko yung attention ko sa ibang bagay para lang makalimot sa isang parte ng buhay ko na malungkot? Para kasing minamasama nila yung pagtulong ko. Ewan. Unconsciously, naiyak ako. Kaibigan ko ba sila? Wala naman akong hinihinging kapalit e. The random thoughts entered my mind.
1. Hindi na ko tutulong next sem sa kanila.
2. Magsusuplada ako next sem. Yung parang meron lagi ako araw araw. Dadaigin ko yung mga matatandang nagmemenopause. XD
3. Lastly, lalayo ako sa kanilang lahat. Balik to 1st yr college na Pasok-Aral lang ang ginagawa. Walang barkada, walang leisure.
In the end, hindi ko pala kaya. Mahirap nang bumalik sa bagay na hindi ka na sanay ngayong gawin. Tinext ko agad di Eden nun.
AKO: I was astonished a while ago thinkin' for the same matter. I cried. I've found out that I really missed that shit. And to fill up this emptiness, I'm focusing on other things, most of those things is helping you. Sorry if I'm giving too much attention. I've never felt this kind of emptiness again since Angelo's my everything then. I don't need to cut connections to satisfy this emptiness stage. And if I do cut, what do I do? There's so many questions popped-up on my mind. I think, I need a Zombie to eat my brain to stop thinking this shit. I'll move on soon. GoodNight. *hugs and sobs -Jeff.
Nung umaga naman, nagreply na si Eden. Nakatulugan siguro ko. Ako naman, sa hinaba haba ng tulog ko e antok pa din kaya hindi ko masyadong naintindihan yung reply niya. 12 na ng tanghali ng magising ako sa katotohanan. XD.
EDEN: Jeff, alam mo, andito lang din kami. Masaya kaming tinutulungan mo kami. In fact, I, Bunso and Jude decided na ikaw yung unang makakita ng plate namin. Ikaw ang isa sa the best na nakilala ko. Salamat sa lahat. And when you need us 3, go lang hangga't kaya namin. Don't feel so empty. Sabi nga sa Bible, 2nd greatest love *if I'm not mistaken* is the love for a friend. We're just here.
Tas nagGM siya ng 6 na sunod sunod. Yung last GM is dedicated to me sayin':
"Jeff? Ay, yan saludo ako d'yan. Ever helpful yan. He'll offer his help kahit madami yang ginagawa. Di lang sa Technical Help, pati na din sa advices, super help yan. Minsan, nakakaguilty lang na sa sobrang help, parang wala akong maibalik na tulong man lang. Pero masaya talaga siyang kasama."
Napaisip ulit ako. Tama ba na I took things so negatively? Nakakaguilty naman. So I ended up texting him:
"Yow,! Super SLR. I've realized that the smiles, the joy, the words, everything we do together is the best thing you can do for me. It really helps me move on. I admit it, I'm really missin' those days. Thanks for occupying my time. Hehe. I am thankful that I have friends like you."
He replied immediately.
"And that is the sweetest you've ever said about me. :) And see you can move on happily."
Honestly, umiyak ako. Napaka-iyakin ko talaga. Ngayon ko lang narealize that I have a not just large, huge, big but a small circle of friends that ready always whenever I need help of someone to rant my feelings. Infairness, I now take the situation more positively than last night. So when I went to my dorm, I meet him to have a small talk. I really missed talking to Eden about simple things, not just deep as this one. We had a talk for 2 hrs and I finally went to my dorm. Hehe.
Hours after, I texted him about the negative thoughts I had yesterday. He said that my decision was right. As the night passes by, I have a smooth sleep. And vanish the thought that they're not taking my help negatively.
---------------------------------------
(c) cloudskies @10212013, 0533pm
