Ο Λούκας άνοιξε τα μάτια του αλλά η Σελίνα δεν βρισκόταν δίπλα του...Στην αρχή πανικοβλήθηκε λίγο και σηκώθηκε απότομα αλλά όταν έριξε μια ματιά γύρω του στο δωμάτιο ένιωσε τους χτύπους της καρδιάς τους να επιβραδύνουν....Κούνησε το κεφάλι του και χαμογέλασε αγανακτησμένος με τον εαυτό του...
Φόρεσε το μποξεράκι του και το τζιν του και βγήκε ξυπόλυτος και χωρίς μπλούζα από το δωμάτιο...Πήγε στο μπάνιο και έριξε νερό στο πρόσωπο του...Ξαφνικά τον έπιασε ένα άγχος...Σήμερα θα γνώριζε τον γιο του και δεν ήξερε πως να συμπεριφερθεί...Το παιδί έβλεπε φωτογραφίες του και η Λίνα του μίλαγε για αυτόν αλλά είναι ακόμα μικρός...Και μόνο για αυτό είχε μια ελπίδα πως θα τον δεχόταν...
Περπάτησε με αργά βήματα προς το σαλόνι και είδε την Σελίνα με τον μικρό αγκαλιά....Σταμάτησε απότομα να περπατάει....Τον κοίταξε και του χαμογέλασε,όμως ο μικρός δεν κοιτούσε προς το μέρος του....Είδε την Σελίνα να του λέει κάτι στο αυτί και γύρισε το μικρό κεφαλάκι του....Τα μάτια του καρφώθηκαν σε αυτά του Λούκας που ένιωθε την καρδιά του να θέλει να σπάσει από την αγωνία....
Τον άφησε κάτω όρθιο και ο μικρός έκανε βηματάκια προς το μέρος του....Στάθηκε μπροστά του και ο Λούκας έκατσε στα γόνατα του....Τον επεξεργαζόταν και κανένας δεν είχε βγάλει λέξη...Προσπαθούσε να ελέγξει την ανάσα του που κοβόταν στην θέα του γιου του....Τα μάτια του είχαν βουρκώσει....
''Μπα μπα...''είπε ο μικρός και από τα μάτια του Λούκας ξέφυγαν τα δάκρυα του....Τέντωσε τα χεράκια του ο μικρός και ο Λούκας με χέρια που έτρεμαν τον πήρε στην αγκαλιά του....''Μπα μπα...''είπε ξανά και έκλεισε τα μάτια του....
Άφησε τα αισθήματα να πλημμυρίσουν την καρδιά του και δεν τον ενδιέφερε που έκλαιγε σαν μικρό παιδί...''Ναι αγόρι μου εγώ είμαι ο μπαμπάς...''είπε με τρεμάμενη φωνή και κοίταξε την Λίνα που έκλαιγε και αυτή....''Είμαι εδώ τώρα και δεν θα χρειαστεί να ξανά μείνετε μόνοι λεπτό...''είπε...Δεν ήξερε αν μπορούσε να τον καταλάβει ο μικρός αλλά είχε ανάγκη να τα πει...Έστω να τα ακούσει η γυναίκα της ζωής του που καθόταν απέναντι του τρομερά συγκινημένη όπως και ο ίδιος....
Η Αγκαλιά του γιου του ήταν σαν βάλσαμο στην καρδιάς του...Ένιωθε όλα τα σπασμένα κομμάτια του να ενώνονται....Τα χεράκια του που ήταν τυλιγμένα γύρω από το λαιμό του και το μικρό κεφαλάκι του που ακουμπούσε στον ώμο του....Τον κρατούσε τόσο σφιχτά για ένα παιδί δεκαέξι μηνών όμως και τα δικά του χέρια είχαν τυλιχτεί γύρω του και μύριζε το μωρουδίστικο αρωματάκι του γιου του και δεν τον χόρταινε....
