Τα λάστιχα του αμαξιού στρίγκλισαν καθώς πατούσε φρένο και η Σελίνα πετάχτηκε γρήγορα πίσω κρατώντας την καρδιά της που χτυπούσε σαν τρελή...
Ο Λούκας έτρεξε και την έβαλε στην αγκαλιά του...''Μωρό μου,μωρό μου....''έλεγε συνέχεια και την φιλούσε στο κεφάλι....Το κορμί της έτρεμε στην αγκαλιά του και τα χέρια της γαντζώθηκαν πάνω του...Τον κράταγε γερά και αυτός την έσφιξε πάνω του....''Πάγωσε το αίμα μου....Μούδιασα ολόκληρος...Νόμιζα πως σταμάτησε η καρδιά μου να χτυπάει...Αν πάθαινες κάτι.....''είπε χαμηλόφωνα αλλά δεν τελείωσε την φράση του...Δεν μπορούσε καν να το σκεφτεί...''Γιατί μου τα κάνεις αυτά γαμώτο....Γιατί;;;''αναφώνησε και την έσφιξε τόσο πολύ που σίγουρα δεν μπορούσε να πάρει ανάσα αλλά ήθελε να την νιώσει κολλημένη πάνω του....''Μίλα μου...Είσαι εντάξει;;;''ρώτησε και απομάκρυνε το κεφάλι του ελάχιστα για να κοιτάξει το πρόσωπο της...
''Σ'αγαπάω....''είπε ψιθυριστά και ένα δάκρυ έφυγε από τα μάτια της και κύλισε στο πρόσωπο της....
Δάκρυα που είχαν να φύγουν από τα μάτια της σχεδόν δέκα χρόνια....Λόγια που βγήκαν από το στόμα της που νόμιζε πως δεν θα έλεγε ποτέ ξανά στην ζωή της...Και όμως ήταν πραγματικά....Τον Λούκας τον αγαπούσε με όλη της την ψυχή και ας μην του το είχε πει...Ήταν μαζί τρεις μήνες και όμως ένιωθε πρωτόγνωρα αισθήματα για αυτόν...Αισθήματα που δεν θυμάται να έχει νιώσει ποτέ στην ζωή της....
Με τον Λούκας είχε μάθει να μοιράζεται τα πάντα μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα...Του μίλησε για την μητέρα της που δεν είχε πει σε κανέναν άλλον ποτέ...Του είχε εμπιστοσύνη..Της έμαθε πως είναι να συμπεριφέρονται σαν ένα....Πως οι καρδιές τους χτυπάνε με τον ίδιο ρυθμό..Πως οι εντάσεις και οι τσακωμοί δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που ένιωθαν...Έμαθε να κάνει πίσω,ν ακούει κάποιον,να στηρίζεται πάνω του και το πιο σημαντικό ότι δεν θα είναι ποτέ ξανά μόνη....Τον αγαπούσε γιατί της έβγαζε έναν τελείως διαφορετικό εαυτό...Μαζί του ήταν κάποια άλλη...Κάποια καλύτερη και της άρεσε αυτό...
''Τι είπες;;;''ρώτησε ξαφνιασμένος από τα λόγια της αλλά και από τα δάκρυα που έβλεπε στο πρόσωπο της....Τόσο καιρό,τόση πίεση,τόσα βράδια οι δυο τους να μιλούν για την μητέρα της και δεν την είχε δει ούτε μια φορά να κλαίει....Πολύτιμα διαμάντια που έπεφταν από τα μάτια της και έκαναν την καρδιά του να χάνει τους χτύπους της...Τα λόγια της έκαναν το μυαλό του να σταματήσει να σκέφτεται και την ψυχή του να ρουφάει αυτή την μοναδική λέξη μέσα της και να την κρατάει σαν πολύτιμο φυλαχτό....
''Σ'αγαπάω Λούκας...Τόσο πολύ που πονάει....''απάντησε και τον κοίταξε στα μάτια...''Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να φέρει το αύριο και είναι το μόνο που θέλω να ξέρεις....Η καρδιά μου χτυπάει στο όνομα σου,η ψυχή μου το έχει φυλαχτό και το μυαλό μου απλά σταματάει....Δεν υπάρχει λογική,μόνο αυτό που νιώθω για σένα...Και είναι τόσο δυνατό που όταν είσαι μακριά μου σταματάει η ανάσα μου....Παίρνω πραγματικά αναπνοή μόνο όταν είσαι δίπλα μου....Χρειάζομαι να είσαι δίπλα μου....Σε χρειάζομαι γιατί σ'αγαπάω μωρό μου....''
Η καρδιά του χτυπούσε αργά αλλά και τόσο δυνατά στα λόγια της....Ήταν σίγουρος πως την άκουγε....Ένιωθε να λιώνει μέσα του για την γυναίκα που του είχε αλλάξει την ζωή...Θα μπορούσε να βγάλει την καρδιά του και να της την δώσει γιατί της άνηκε ολοκληρωτικά....Αυτός της άνηκε ολοκληρωτικά από την πρώτη στιγμή που την είδε....
''Και εγώ σ'αγαπάω μωρό μου....''απάντησε χαμηλόφωνα....Την έσφιξε για άλλη μια φορά πάνω του κλείνοντας τα μάτια του και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα....''Πάμε σπίτι μας μωρό μου...''συνέχισε και έτσι πήγαν αγκαλιασμένοι και μπήκαν στο αμάξι...
Σε όλη την διαδρομή της κρατούσε τα χέρι και με τον αντίχειρα του, έκανε κύκλους στην παλάμη της....Οδηγούσε με το ένα χέρι και τιμόνι και ταχύτητες αλλά δεν τον ενοχλούσε...Ήθελε να την νιώθει,να την αγγίζει....Της έριχνε κλεφτές ματιές που κοιτούσε έξω από το παράθυρο σχεδόν γλαρωμένη από την κούραση και την αϋπνία....Μέχρι να φτάσουν σπίτι την είχε πάρει ο ύπνος....Την σήκωσε στην αγκαλιά του και την πήγε στο διαμέρισμα...Την ξάπλωσε στο κρεβάτι τους...Της έβγαλε τα ρούχα και την σκέπασε....
Έμεινε λίγο να την κοιτάζει....Μέσα στο μυαλό του αντηχούσαν τα λόγια της...'Σ'αγαπάω Λούκας....Σε χρειάζομαι γιατί Σ'αγαπάω μωρό μου......' έκλεισε τα μάτια του και έδωσε υπόσχεση στον εαυτό του πως ότι και να γινόταν δεν θα την άφηνε να φύγει εύκολα από την ζωή του...Την αγαπούσε αυτή την γυναίκα....Και στα τριάντα τέσσερα χρόνια του είχε βρει τον έρωτα της ζωής του στα μάτια της Σελίνα Ρόσι....Μιας μυστικής πράκτορας που άλλαξε όχι τόσο τον κόσμο του αλλά τον τρόπο που τον έβλεπε....
****Καλησπέρα σας...Ένα κεφάλαιο για αυτούς τους δυο μόνο....Ότι δουλειά και αν κάνουν οι άνθρωποι και όσο σκληροί και αν γίνονται μερικές φορές μεταξύ τους όλα είναι αλλιώς...Και.....θα μείνω στην τελευταία πρόταση του Λούκας...'Δεν άλλαξε τόσο τον κόσμο του αλλά τον τρόπο που τον έβλεπε...'.......Λοιπόν χρόνια πολλά για σήμερα σε όσους γιορτάζουν...Και για την Ελλάδα μας που προσπαθούν να την κάνουν ένα τίποτα αλλά δεν θα τους περάσει....Τρίζουν τα κόκαλα των προγόνων μας θα πω μόνο...Φιλάκια...****
