"Miss?"
"Sorry sorry! Ah sige sige!" I said.
Natulala ulit ako sa kanya at di makapaniwala sa nangyari...
Isang lalaking nakaDILAW, huminto, ngumiti at ako'y kinausap...
Ang. FIRST. SIGN!
Wow!
"Thank you ah! Kasi kanina pa ako naghahanap ng upuan sa loob eh."
Siya na ba?
Totoo bang "Love move in mysterious ways"...?
Sana siya na...
Sana kahit man lang dito, magkaroon ako ng chance para sumaya...
Kung sugal man 'to, buti nalang lumaban ako. Kasi alam ko na kahit papaano, malaki ang chance ko para manalo...
"Hey?"
"Ah sorry sorry, ano ulit sabi mo?" I said after kong mawala sa pagkakatulala
"Sabi ko, I'm Jeron and you're?" He said and offered me a handshake
"Mika Aereen Reyes, Yeye for short." I said
Fvck! full name pa talaga ah.
"So, lagi ka dito sa coffee shop?" Jeron asked.
"Hindi naman, minsan lang. Ikaw?" I asked him. Nkkhy huhu.
"Oo, uhmm, halos everyday dito ako, halos every breakfast, ganon." Jeron answered back with a smile. Haaaaay <3
"Swerte naman ng coffee shop na 'to sa'yo" i said with a smirk
Hala. Double meaning pa ata yan ah. Fvck.
"Ha? Pano mo naman nasabi?" He asked
"Kasi sabi mo diba, lagi ka ditong nagbbreakfast, it means, di sila nawawalan ng costumer." I answered woth a smile
"Hinddiii. Kasi ano, family business namin 'to so ayun." He then answered
"Hmmmm" i just said
Ang pogi naman this boy. <3
"Oh ano 'yan?" He asked sabay tingin sa notebook ko.
"Ah ano, random notes lang." I said
"Dahil pinaupo mo ko, ililibre kita ng breakfast buka. Ano game?" He asked with a cheerful voice
BINABASA MO ANG
The Search
Teen FictionDo you believe in destiny? Do you believe in signs? Can fantasy come to reality? Is destiny real? Or we just create our own destiny? What if our what ifs turn to what is...