Durumu gün geçtikçe kötüye gidiyordu. Doktorlar eğer kurtulursa mucize olur diyorlardı ve benim artık dayanma gücüm kalmamıştı. "Kardeşin iyi olacak Ceyhun." diyordu annem. Ama o da biliyordu iyileşemeyeceğini. Lösemi denilen şu lanet hastalığa yakalanmıştı kardeşim. Beş yıldır tedavi oluyordu ama bir türlü iyileşememişti. Kemoterapi işe yaramamıştı. O yüzden ilik nakli yapılması gerekiyordu. Bütün herkesin iliği denenmişti ama olmuyordu işte. Neden mucizevi bir olay olmuyordu sanki? Günlerdir uyumuyordum ve kahveye ihtiyacım vardı. "Anne ben kafeteryaya ineceğim bir isteğin var mı?" Annemin Ceylan bu durumdayken bir şeyler yiyip içmeyeceğini biliyordum ama yorgun olduğu gözlerinden okunuyordu. "Yok oğlum sağ ol." dedi annem.
