LOST

Prologue

วันหยุดที่เงียบสงบ ปนกับเสียงเด็กหัวเราะอย่างพอใจกับวันหยุดสัปดาห์สั้นๆ สวนหน้าบ้าน หญ้าสีเขียวดุจกำมะหยี่ รั้วแนวยาวตกแต่งด้วยพุ่มไม้สีเข้มกับดอกไม้สีสดเป็นหย่อม กับอากาศที่เป็นใจ แดดอ่อนๆกับความชื้นที่ไม่มากเหมือนวันทั่วไป

"จับฉันให้ได้สิ่ เซเลสส์"

"พี่ขายาวกว่า หนูจะไปวิ่งทันได้ไง"

เด็กผู้หญิงอายุประมาณสิบห้าเธอดูสูงกว่าเด็กในวัยเดียวกับเธอ ผมสีเข้มที่สุดในบรรดาพี่น้อง ดวงตาสีอ่อนของเธอฉายแววสนุกสนานขณะที่เล่นวิ่งไล่จับกับน้องสาวตัวเล็ก ใครเห็นก็รู้ว่านี่ลูกสาวของอลาริค ซีไบรต์ เพราะความคมเข้มของเธอเหมือนพ่อไม่มีผิด อีกทั้งเธอยังร่าเริงที่สุดในบรรดาพี่น้อง

"สักวัน.. หนูจะจับพี่ให้ได้คอยดู!"

เด็กหญิงผมสีอ่อนพูดเสียงหอบเพราะเหนื่อยจากการเล่นสนุก เธอดูซุกซนไม่ต่างจากพี่ของเธอเลย เธอคือเซเลสส์ ซีไบร์ตยังไงล่ะ

หญิงวัยประมาณสามสิบปลายๆปล่อยผมสีบลอนด์สว่างยาวถึงกลางหลัง ใส่เสื้อเรียบๆสีน้ำตาลเปลือกไม้ทำให้ขับสีผมและดวงสีฟ้าสว่างของเธอได้อย่างชัดเจน ถ้าคุณอยู่ในโลกของผู้ดีเธอจะรู้เลยว่า เธอคือ เอเลเนอร์ ซีไบร์ต

"ทำไมหนูไม่ไปวิ่งเล่นกับน้องล่ะ"

เอเลเนอร์พูดกับลูกสาวอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

"ยัยขี้โรคคงวิ่งไม่ไหวหรอกหน่า" เอวาพูดแทรก

เด็กสาวไม่โต้ตอบพี่ของเธอแต่มองด้วยสายตาว่างเปล่า

"เรื่องของฉันเถอะนา.." เธอพึมพัมอยู่ในลำคอ

"เลลาห์... หนูฝันร้ายอีกแล้วหรอลูก"

เด็กน้อยขอบตาคล้ำพยักหน้าตอบคุณแม่ของเธอ กลับกันกับร่างกายภายนอกที่ดูเฉื่อยแต่ความคิดของเธอแล่นอยู่ตลอด ถึงในใจที่รู้ดีของเลลาห์จะรู้ว่าสิ่งที่เธอคิดนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องอะไร แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าชื่อของเธอที่มีความหมายว่า กลางคืน หรือสีดำจะเป็นสาเหตุให้เธอฝันร้ายอยู่บ่อยๆ

ฝ่ามือหนาทิ้งน้ำหนักลงที่ผมของเด็กสาวเบาๆพร้อมยีผมบลอนด์สวยของเด็กสาว

"ลูซิเฟอร์เข้าฝันลูกอีกแล้วหรอ" เสียงเข้มหัวเราะในลำคอ

"บ่อยจนหนูคิดว่าเป็นเพื่อนกับเขาแล้วล่ะ"

เด็กสาวผิวซีดตอบอลาริคอย่างอารมณ์ขัน ใช่ เธอมักจะฝันประจำ แต่แค่รู้สึกเหมือนไม่ใช่ฝันทั่วไปที่จบในเพียงคืนเดียว

A/N⭐️
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกและครั้งแรกที่เริ่มลองแต่ง อยากให้นักอ่านหลายๆคนแนะนำหรือติชมนะคะ บางทีศัพท์อาจจะอ่านได้ไม่ลื่นนักแต่อยากให้อ่านทุกตัวอักษร ทุกคอมเม้นทีค่าทางใจสำหรับเรามากค่ะ

**รีไรท์ใหม่อาจมีเปลี่ยนเนื้อเรื่องบางส่วนและแก้ไขเล็กๆน้อย**