Who Should Be?

Chapter 4

~Caine's POV

Why on earth is he here!

Nakatingin lang ako sa kanya habang siya ay abala sa pagpupunas ng buhok niya gamit yung twalya.

Di parin niya ba napapansin yung presence ko dito? Sa bagay ayaw ko naman na siyang makita. Pero nakita ko na siya eh! .

Bigla ko nalang naalala lahat ng nangyari dati.

Napansin kong pababa na siya sa hagdan pero di parin niya ako napapansin. Papalapit na siya sa direksyon ko.

-_-**

Patuloy lang siya sa paglalakad hanggang sa tumingin siya sa akin. Napatigil siya at nananatili sa kinatatayuan niya.

Heh. Finally!

"Caine?" Tawag niya sa akin habang di parin makapaniwala.

".........." Nanatili akong tahimik habang nakatingin parin  sa kaniya. Grabe talaga. Naaalala ko parin ung dati na magkasama kami. Ung masaya kami. Then nawala nalang bigla.

"Paano ka nakapasok dito?" Tanong niya sa akin.

Magsasalita na sana ako ng may narinig akong pagbukas ng pinto. Siguro si Jacob na yun.

"Ka-Kasi tinulungan ako ni Jacob. Nagsuka kasi ako." Sagot ko naman sa kanya. Nalulungkot parin ako na may halong inis.

"Ok." He said coldly pero may halong lungkot sa mata niya. Di parin siya nagbabago. M-mahal parin ba niya ako? Pero imposible yun. Sa dami ba namang babaeng umaaligid sa kanya wala siyang nagustuhan kahit isa?

Nakita ko nalang na nakatayo sa gilid ng sala si Jacob habang palipat-lipat ang tingin sa aming dalawa. Wierd?

"Bro, anong ginagawa niyan dito?" Tanong niya sa kanya. Paulit-ulit??

"None of your bussiness." Sagot naman ni Jacob. Makaenglish. Nakakanosebleed  - _,-

"You know each other?" Tanong ni Jacob na walang emosyon. Bakit siya ganun? Masbagay niya yung masiyahin na side niya.

"Yes......actually." Sagot naman ni Brix. Oo siya si Brix. Ang lalakeng lubos kong minahal ng sobra, sobra pa sa sarili ko. Ng biglang maghula yun ng di ko alam ang dahilan.

Kinalimutan ko na siya. Kaso, talagang mapaglaro ang tadhana. Nagkita ulit kami. At ang mas-worst, magkakilala pa sila ng mga kaibigan ko.

"How? By the way, mauna na kami, ihahatid ko pa siya sa bahay nila. Mamaya nalang." Habang paalis na kami. Di parin maalis ang tingin sa akin ni Brix.

Agad naman niyang pinaandar yung kotse. Tahimik lang kami hanggang sa marating na namin yung bahay namin. Teka,

"Salamat, paano mo nalaman na dito ung bahay namin?" Tanong ko sa kanya.

"Sinabi ni Cindy." Oo nga pala. Reyna ng madaldal si Cindy. Tsk.

"Ah, sige bye!" May pawave wave pa ako ng kamay. Bigla nalang niyang pinaandar yung kotse. Tss, bastos. Wala manlang paalam.

Pagkapasok ko ng bahay ay nadatnan ko si Cindy at si nanay na naguusap sa couch.

"Caine!"

"Anak!"

Sabay nilang tawag sa akin habang palapit at niyakap ng mahigpit. Ano ito? Isang taong hindi nagkita? E dalawang oras lang naman akong nawala a.

"Gosh friend! Nagaalala na ako sayo kanina kung saan ka nagpunta yun pala kasama mo lang yang si cuz!"