AŞK VE CEZA (Emirhan GÖRDELİ)

Bölüm 1

Her zaman ki gibi yolunu gözlüyordu.

Onu hep takip ediyor.

Bir türlü onunla konuşmuyor.

Kızı bazen bu soğuk davranışları yüzünden korkutuyordu.

Sanırım aşıktı.

Onu her gördüğün de gözleri titriyor eli ayağı tutmuyordu.

Aşk denen illet şey bu demekti sanırım.

Çocuk çok seviyor galiba kızı.

Onu ölene kadar sevecekmiş gibi duruyordu.

Hiç kimse onun gibi aşık olamazdı.

Ferhat'ı Mecnun'u geçmişti bu çocuk.

O cılız haliyle onun için sanki dağları bile delecekti.

Neyse gel bakalım şimdi neler oluyor?

Kız arkasını dönmüştü.

Çocuk utançtan hemen kafasını duvardan içeri çekti.

Utangaçtı galiba.

Ama kızı da korkutuyordu.

Kız evine girdi.

Çocuk evsizdi.

Ama çok yakışıklı birisiydi.

Kızın evinin önüne çömelmiş.

O yırtık pantolonundan bir yarım çikolata parçası çıkartıp o hisli elleriyle ağzına attı.

İnsan bazen acıyordu onun bu yakışıklı ama fakir, evsiz ve öksüz olmasına.

Arada sırada onu gören birkaç komşu teyze birkaç  kap yemek verse de yinede aile gibisi yoktu.

Bazen bu mısraları hatta kelimeleri kalemden kağıda dökerken bile içim cız ediyordu.

Tüylerim diken diken oluyordu. Ama yine de yazıyordum.

Sabah olmuştu. Bir gariplik vardı.

Çocuk mutluydu. Sanki değişmişti bir gece de.

Konuşuyordu. Herhalde kıza her şeyi anlatmayı düşünüyordu ama o kıyafetlerle değil.

Çocuk sanki bambaşka birisi olmuştu. Yoldan geçen teyzelerin elini öpüp çocuklarla birlikte top sektirdi.

Daha sonra yırtık ayakkabılarıyla ayağı acı hissetse de onu aldırmadan koştu.

Bir pazara girdi. Elinde son 50 lirası vardı.

Bir çift ayakkabı ve kıyafet aldı.

Kızı yine aynı yerde bekliyordu.

Saat oldu 20:00 ama hala kız gelmemişti.

Okula gitmemişti herhalde.

  

TAKİP EDİN...