Ateş Ve Su

8. Bölüm ( Keşke Çocuk Kalsaydım )

Çocukluğunu hatırlayan varmı?

düşündümde, çocukluğumla ilgili çokta biley hatırlamıyorum, annemin yaptığı bir tabak makarna, yanında bir tas şeker şerbeti.
....
Oyun oynayacak oyuncağım bile yok, bezden bebek dikerdim kendime, annemin tavan arasına kaldırdığı eski kıyafetlerden. Kesip biçerdim eskileri annem çok kızardı.
....
Beş yaşındaydım çamurdan bebek yapardım kurutur onunla oynardım. Ben hiç çocuk olmadım sanki, düştüğümde dizlerim kanadığında, ağlayıp, eve koşup geldiğimde, çorabım yırtıldı diye annem kızar bağarır çağarırdı.
....
Ben gözyaşlarımı silsin ağlama kuzım desin isterdim, ama soğuktu işte annem, yabeni sevmezdi, yada yapısı öyleydi, yıllarca sanki annem beni sevmiyor diye düşündüm, belki sevdide belli etmeden birkere başımı okşamadan.
Sevgi eksikliğiyle büyüdüm ben, fakirdik yoksulduk, herşeyden mahrumduk, hep başka çocuklara imrenerek büyüdük, imkankarımız yetmedi.
Ama diyorumki belkide tek ihtiyacım olan sevgiydi onun için para gerekmezdiki!
....
Soruyorum şimdi annem, tekrar çocuk olabilirmiyim? Ben büyüdüm annem, çocukken almadığın kucağına sığmayacak kadar büyüdüm. Acılarımda yüreğime soğmayacak kadarbüyüdü.

! Keşke hep çocuk kalsaydım!