11.Bölüm

71 11 0
                                    

Sanırım ayrılmışlardı. Onun için çok üzgünüm ama bence en iyisi oldu çünkü Aslı onu kukla gibi oynatıyordu ve onu koruması olarak görüyordu. Artık yoruldum onların suçunu üstlenerek, yalan söyleyerek. Ben böyle bi insan değilken beni yalana dolana sürüklediler. Bir çok insanı kurtardım ama azar işittim. Ama sen ne yaparsan yap kimseye yaranamazsın. Neyse , bu sefer sadece olanları izledim neler olup bittiğini. Sadece sustum hiç konuşmadım. Olaylar büyüyordu Duru ve Deniz hoca okulda popüler hocalardı. Ben ikisinide çok seviyorum ama bu olanlar benim sorunum olmadığı halde kendi sorunummuş gibi davranıyorum. Buray ile Aslı ayrılınca Buray ile okula yakın bi tepeye çıkmıştık. Oraya gittik. Şehiri kuş bakışı seyrediyoduk. düşündüm. Hiç beklemediğin bir anda nelerin çıkacağını,kalbinin sesini duydukça heycanlandığını,deniz ne kadar güzel görünsede çeşitli tehlikeleri olduğunu ve insanları korumak için çeşitli yalanlar söylemeyi. Hepsini düşündüm. Aklımdan sadece yaşananlar geçiyordu. Ağlıyordum, ağlamanın çare olmadığını ağlayarak sadece bi cezadan yada yalanlardan kaçınmak için affedilmek için kısacası kendini acındırmak için bir silah olduğunu biliyorum. Bu yüzden gizli ağlıyorum. Ağlamak beni rahatlatıyodu. Okula dönmek istemiyodum sadece burda oturup öylece durmak istiyodum. Ben kolay ağlayan ve en ufak bir şeye göz yaşı döken bir insanım. Bu yüzdende bu saçma sapan olaylar için göz yaşı döküyordum. Okula döndük. sınıfın koridorunda doğru kıp kırmızı gözlerle sınıfa yürüyordum.

12. Bölümde görüşürüz...

Okul HayatıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin