İşte ordalardı insanlar. Yani benim arkadaşlarım dediğim insanlar aslında onların bir suçu yok. Hiçbirşeyden haberleri yok. Şu an bu halimle tanıyolar beni. Zaten benden başka kim tanıyor ki beni. Ve iyiliğimi istiyorlar bunu biliyorum. Ama kim yardım edebilir ki bana ben bile edemezken! Ben olmayan benin iyiliğini istiyorlar ama onlar. Sonuçta onlarda insan. Diğer her insan gibiler.
İnsanlar;garip varlıklar. Hatta çok değişik varlıklar. Birde ikiye ayırırlar :iyi insan,kötü insan diyerek. Halbuki hepsi aynı. Kişiye göre davrananlarda var bir insan onu değiştiriyor. Ki bu nasıl oluyor inanamıyorum. Bu anca kitaplarda olur çünkü insanlar asla ve asla değişmeyecek! Ama belki olur iyiler varsa tabii o da. Ama ne demişler;istisnalar kadei bozmaz.
Aslında insanlar çok farklı gruplara da ayrılıyor. Bencil,duygusal,mutlu,neşeli,depresif,hep negatif ve ya pozitif olanlar ve daha fazlası. Ama gelin görün ki bana hep bencilleri,gereksizleei,kötüleri denk geliyor. Ve beni onlar mahvediyor. Küçümsemeleriyle,ayrımcılıklarıyla,başka bir varlıkmışım gibi davranmalarıyla. Ama artık geçmişte kaldı artık gerçek olmasada farklı bir insanım.
Kapının önünde bekleyen arkadaşlarımı görünce hemen yalandan bir gülümsedim. Onlar da bana gülümsedi ve Helin'e doğru yürüyüp sarıldım sonra da Pelin'e. Bunlar bizim sabah rutinimizdi."Niye geç kaldın?Bir saattir seni bekliyoruz."diyerek bana isyan etti Helin ve Pelin ona katılan mırıltılar çıkardı. "Kalkamadım"diyerek geçiştirdım. Kusura bakmayın aynaya bakıp ne kadar aciz bir durumda olduğumu ve eski halime dönmelimiyim diye düşünüyordum...
"Bu arada çıkışta hep beraber yemek yemeye gideceğiz."dedi Helin. Ama illaki üçümüz değildik birilerini kesin peşimizden sürükliceklerdi ve bunlarda şüphesiz erkek olucakdı. "Hepimiz derken?"diye bir soru yönelttiğimde. Pelin derin nir nefes aldı. Tabi biliyor huyumu. Asıl beni bilmese bile. Helin tereddütle "Erkeklerde olacak."erkeklerin olması önemli değildi önemli olan sevgililerinin gelmesi. Beni bırakıp hidiyorlar ve ben yalnız kalıyorum. Yalnızlığı sevsemde. Canım sıkılıyor öyle. Onlara sevgililerinin gelip gelmiceni sordum." Bak onlarda gelicek ama bir erkek arkadaşı gelicekmiş sen onunla takılırsın."dedi ve bana yalvarırcasına baktı. Ve son vuruşunu yapmış oldu. Tabiikide kabul ettim. Kabul etmemle Pelin dans etmeye başladı."Pelin,lütfen dur gözlerim kanadı!" Helin'in dalaga geçmesiyle Pelin simirli bakış fırlattı. "Hadi kızlar okula geç kalacağız daha Ayhan hocayla konuşucam." "Ayhan hoca ne alaka."dedi Pelin." Bu gün konuşma yapacağım onun için. Hani hatırlatırım grup konuşmamız var bugün buna ben de dahilim hani."kelimeleri bir bebeğe öğretir gibi teker teker söyledim. Pelin ve Helin olayı yeni kavramanın verdiği yüz ifadesiyle gerçekten komiklerdi. Aslında harika insanlar. Ama beni bilememeliler. Gerçek beni istemezler. İsterler mi? Belki isterler... Ne saçmalıyorum kesinlikle benden iğrenirler. Geçmişde olduğu gibi. Geçmuşde zavallı olduğum gibi...
Okula varınca çantamı sınıfa bıraktım. Saate baktığımda dersin başlamasına on beş dakika vardı.
Hemen öğretmenler odasına gitim ve Ayhan hocayı buldum hoca konuşmanın üçüncü derste olacağını ve bütün on birinci ve on ikinci sınıfların olacağını söyledi.
Sınıfa girdiğimde Helin ve Pelin yemekte ne giyiceklerini tartışıyorlardı. Gerçekte niye böyle olamadım ki ?Neden? Neden ben?!
Yanlarına otudum. "Saat kaçta buluşacağız?"diye sordum"Saat tam üçde." O sıra tam hoca girdi. Günaydın,oturun faslı yaptık. Ve asıl bomba ilk ders tarih! Kafamı sıraya koydumve uyumaya çabaladım.
Bir dürtüklenme hissiyle kafamı kaldırdım ve tabiiki Helin ve Pelin. Pelin kemik görmüş aç köpek gibi bana bakıyordu. Helin ise... Onun yüz ifadesi anlatılamazdı yani!
Herzaman olduğu gibi Pelin lafa atladı." Cemre bil bakalım ne oldu?!" "Ne oldu Pelin?" "11-H sınıfından bir çocuk bizim sınıfa geliyormuş. İşte şuan tam asıl bendim."Bundan bana ne?" "Kızım çocuk taş." Bunu erkek meraklısı Helin'den başka kimse söyleyemezdi. "Nolur az daha uyumak istiyorum." "İyi o zaman biz kantindeyiz yalnız bugün gelicek çocuk."sıradaki ucu bunu söyleyen Helin'e fırlattım. Başım çatlıyor... Agresifleşince hep başım ağrıyor bu yüzdendir büyük ihtimalle. Beynim saolsun bi an agresifleşmem balığın yüzmesi kadar normal! Kahretsin! İlacımı içmeyi unuttum! Okula gelmeden önce içmem gerekiyordu. Abimi arasam o da evde değil okulda bugün. Yapabilirsin Cemre. Sen yaparsın bir ilaca muhtaç değilsim... Hayır muhtacım! Sakin olmam gerekiyordu.
Kafamı sıraya koydum ve gözlerimi kapadım.
Bir dürtülme hissettim. Hafi ama bir uyutmadınız. Kafamı kaldırd ve tanımadığım ama siması tanıdık bir çocuk vardı. Hocamız "Cemre kay ve yeni sınıf arkadaşına yer ver." "Yeni sınıf arkadaşımı?"dedim hocaya ithafen. "Evet kızım arkadaşın 11-H sınıfından geldi."dedi. Kayıp kafamı yine sıraya gömdüm. Herkes için en iyisi buydu.
