Backfire (Niall Horan)

Hoofdstuk 4 ~ Een Concert

Hoofdstuk 4 ~ Een Concert

De menigte was zo luid, er waren zo veel meisjes en een paar jongens, en allemaal droegen ze t-shirts van One Direction en hielden ze borden omhoog. Sommige waren hilarisch, sommige waren verstorend. Terwijl wij wachtten tot het concert begon, vermaakte wij onzelf door de borden te lezen. Een groepje meiden ving mijn attentie, ze waren niet ouder dan dertien, maar ze droegen zeker meer make-up dan ik in een hele week. Maar dat was niet het meest verstorende gedeelte, een meisje had een bord waarop stond:

WORDT VADER VAN MIJN KINDEREN, ZAYN!

Ik bedoel, dat kleine kind was elf! Ze zou niet moeten denken aan kinderen! Ze zou moeten denken aan poppen en hoe je een teaparty moest geven. Ik deed dat toen ik die leeftijd was. Het andere meisje, ik schatte dat ze 13 was -Ik rekende-, had een bord waarop stond:

NOG VIJF JAAR EN WE ZIJN LEGAAL!!!

Ik was best gesrokken en ik wist niet of ik moest lachen of er heen moest gaan, ze knuffelen en een les leren.

Ik voelde me zo oud.

Met Belle hielden we ook een weddenschap over deze meisjes. Ik zei dat de 13 jarige eerst ging huilen en Belle zei dat het de ander zou worden. We zouden het zien aan het eind.

Bijna twintig minuten later, werden de lichten gedimd, rook begon uit te komen en het gegil werd luider. Op de schermen werden videos van de jongens afgespeeld en ik begon opgewonden te worden, ik was zelfs aan het springen en het klappen zoals een van die kleine meiden. Plotseling voelde ik me weer jong.

Muziek werd afgespeeld en ik herkende het lied Na Na Na -Hoera voor mij, ik onthield de tietel van het lied!- en ik zag de silhouetten van de jongens langzaam verschijnen in het midden van het donkere podium. Plotseling barstte alle lichten uit en ik werd bijna doof. God, die meiden hebben longen!

Liam begon met zingen en alle meisjes zongen mee. Allemaal behalve ik die alleen het refrein wist. Niall keek naar mij vanaf he podium, zijn lieve glimlach met een kleine zwaai en ik zwaaide terug en glimlachte als een idioot. Het moest zijn omdat ik in een zee was van gekke fan meiden, de feromonen lieten me verdrinken, maar ik voelde me als het gelukkigste meisje in de wereld omdat Niall naar me glimlachte.

Bij het refrein deed ik mee met de menige en zong mee met de jongens, springend en zwaaiend met mijn handen in de lucht. Belle en Phebs waren net als ik, toch een beetje meer opgewonden zou ik zeggen. Ja, ik was geen fan van hun muziek,maar ik moest toegeven dat ze erg getalenteerd waren. Ze hadden zoveel energie op het podium, ze sprongen van de ene naar de andere plaats, zingend! Ik wist niet hoe ze dat voor elkaar kregen, als ik altijd Guitar Hero speelde eindigde dood op mijn voeten. Deze jongens hadden zo veel uithoudingsvermogen om dit over en over te doen uren achter elkaar. Ik respecteerde hen zo veel meer na hun concert.

Lied bij lied, ik genoot van het concert op z'n meest. Ieder van de jongens zwaaide en glimlachte naar ons op zomaar een moment en wij drieen gilden zo hard dat ik wis dat mijn keel pijn ging doen de volgende dag.

De jongens zeiden gedag en de menichte letterlijk huilde. Nou, veel van hen waren al aan het huilen daarvoor, tranen van pure blijheid. Als de plaats begon leeg te raken hield ik mijn arm voor Belle.

"Je bent me twintig pont verschuldigd, mijn vriend. Mijn meisje huilde eerst," herinnerde ik haar eraan en pruilde met haar puppy ogen. "Nee, kijk niet zo naar me. Ik wil een nieuw album."

"Ik betaal je thuis wel," beloofde ze en ik knikte.

We moesten daar nog een beetje langer staan, een guard zou ons op pikken om ons weer naar de kleedkamer van de jongens te brengen. Niet veel langer, een grote man verscheen en vroeg ons om hem te volgen. Dat deden we, maar ik was gereed om hem voor zijn kont te schoppen als hij iets deed dat ik niet leuk vond. Maar de guard leidde ons wel naar de kleedkamer waar de jongens aan het eten en drinken waren. Zodra ze ons zagen, brede glimlachen verschenen op hun gezichten en Louis rende naar ons om de eerste van ons een knuffel te geven: Phebs. Mijn vriendin knuffelde terug en lachte met hem. Samen met Belle liepen we naar de rest van de band en knuffelde hen ook. Ik liet Niall voor het einde en bleef naast hem staan.