Ένα βράδυ σαν όλα τα άλλα.
Θυμάμαι τον εαυτό μου μετά από εκείνη την νύχτα, κάθε βράδυ στο ίδιο σημείο.
Πάνε 4ις μήνες τώρα και ακόμα στο ίδιο.
Σε αυτό το μπαλκόνι που έκλαιγα τα βράδια άλλοτε βουβά άλλοτε χωρίς να με νοιάζει ποιος θα με ακούσει, ήθελα να ηρεμήσω, μόνο αυτό.
Κάθε βράδυ, τραβόντας κάθε τζούρα με διαφορετικό συναίσθημα..
Δακρύζοντας για διαφορετικό λόγο..
Εδώ σε αυτό το μπαλκόνι..
Σκέφτομαι κάθε μέρα κάτι άλλο,
Εδώ και πάλι εδώ, για πόσο καιρό ακόμα άραγε. Πόσο;!
Φύγανε 4ις μήνες έτσι και γω να προσπαθώ κάθε βράδυ να μην αργήσω στο ραντεβού με το μπαλκόνι μου, περιμένοντας να φύγει η μέρα και να έρθει η επόμενη.
Άλλοτε χαμογελούσα άλλοτε όχι, δεν με ενοχλούσε αυτό, με ένοιαζε μόνο που μπορούσα να ξεσπάω με τον τρόπο μου.
Το μπαλκόνι, οι σκέψεις, τα τσιγάρα μου, η μουσική, και τα συναισθήματα μου, κάθε βράδυ βγαίνουν να πάρουν αέρα..
---Στην εικόνα.
Πέτρινο γεφύρι Αρτοτίβας
Το γεφύρι αυτό είναι 600 ετών και είναι το αρχαιότερο πέτρινο γεφύρι που σώζεται στον Εύηνο ποταμό.
